-
1.
pot. osoba, która często wyraża swoje nieuzasadnione niezadowolenie z tego, co ma lub co jest jej proponowane i z tego powodu jest dla innych trudna do zniesienia -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: burczymucha
-
Tata bywa najgorszym marudą na świecie i wdała się w niego moja siostra.
źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Związani krwią i teatrem, Gazeta Wrocławska, 2003-10-31
– Adam, czekaj! Przywieź ładowarkę do komórki. Tu jeden facet ma, ale to straszna maruda, nie chcę go o nic prosić.
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
[...] jeżeli chodzisz po domu w brudnych dresach, a marzysz o księciu z bajki, pomyśl: przecież książę potrzebuje księżniczki, a nie zaniedbanej marudy!
źródło: NKJP: Artur Cieślar: Kobieta metafizyczna, 2005
W domu też jesteś takim marudą?
źródło: NKJP: Internet
Program obozów sportowych nie daje taryfy ulgowej marudom i leniuchom. Dzieci mają sporo ruchu, gier sportowych, pływania, wycieczek.
źródło: NKJP: Jolanta Sielska: Zdrowa środa, Gazeta Poznańska, 2005-08-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. maruda
marudowie
marudy
ndepr marudy
depr D. marudy
marudów
marud
C. marudzie
marudom
B. marudę
marudów
marudy
N. marudą
marudami
Ms. marudzie
marudach
W. marudo
marudowie
marudy
ndepr marudy
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm marud, B. lm marudy. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B lm marudów lub r. ż, D. lm marud, B. lm marudy
-
może niem. marode 'zmęczony, wyczerpany '