kobyła

Nazajutrz kobyła stanęła na nogi i dała się zaprząc. Znów raźno podrzucała łbem, kiedy poczuła w pysku chłód zakładanego wędzidła, a Mordchaj pokrzykiwał w otwartych drzwiach stajni, pucował do połysku zad kobyły, w grzywę wplatał jej czerwoną wstążkę.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Czasem wyprowadził kobyłę ze stajni, narzucał tylko derkę i na oklep gnał przez pole, nie bacząc wcale, że przekracza miedze dzielące ich ziemie od gruntów Kargula.

źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967

Konie kradli nie tylko Cyganie, ale także Polacy. Po wsiach krążyły opowieści, bardzo podobne w różnych regionach, zazwyczaj o chłopie, który na targu kupił karą kobyłę, nie wiedząc, że to jego własna przemalowana kasztanka...

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zapomniany Kraków, 2007