-
1.b
książk. wynikający z działań osoby, niepowiązanych z niczym innym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- samoistny sposób; cel; niepokój; samoistna metoda; działalność; inicjatywa; interwencja; wola; złość; ekspresja; samoistne prawo do czegoś; samoistne czyny, działania; poglądy; oceny
- samoistne posiadanie
-
Po stracie Alicji doktorat stał się samoistnym celem mego życia.
źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
[...] Należało rozstrzygnąć kwestię, czy działalność tę, przejawiającą się [...] w szeregu konkretnych aktów zbrodniczych, traktować należy jako kilka samoistnych czynów, czy też jako jeden czyn w znaczeniu prawnym.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. samoistny
samoistny
samoistny
samoistne
samoistna
D. samoistnego
samoistnego
samoistnego
samoistnego
samoistnej
C. samoistnemu
samoistnemu
samoistnemu
samoistnemu
samoistnej
B. samoistnego
samoistnego
samoistny
samoistne
samoistną
N. samoistnym
samoistnym
samoistnym
samoistnym
samoistną
Ms. samoistnym
samoistnym
samoistnym
samoistnym
samoistnej
W. samoistny
samoistny
samoistny
samoistne
samoistna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. samoistni
samoistni
samoistne
samoistne
D. samoistnych
samoistnych
samoistnych
samoistnych
C. samoistnym
samoistnym
samoistnym
samoistnym
B. samoistnych
samoistnych
samoistnych
samoistne
N. samoistnymi
samoistnymi
samoistnymi
samoistnymi
Ms. samoistnych
samoistnych
samoistnych
samoistnych
W. samoistni
samoistni
samoistne
samoistne
-
Zob. sam, istny