uwieczniać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. utrwalać swoją osobę na fotografii, obrazie lub w inny sposób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

fotografia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

sztuki plastyczne

	Każdy z gości po kolei uwiecznia się z parą nowożeńców. źródło: NKJP: Max Cegielski: Masala, 2002
	Pojawiają się także wycieczki, uwieczniające się na pamiątkowych fotografiach z kilkumetrowym bałwanem. źródło: NKJP: (rm): Wielki bałwan, Gazeta Krakowska, 2002-01-08
	Nie przepadał też zresztą za niepotrzebnym przerostem formy nad treścią, a za taki przerost – możemy domniemywać – mógł uznać uwiecznianie się na specjalnie upozowanym obrazie. źródło: NKJP: Kazimierz Turkiewicz: Masz specjalne zadanie, Gazeta Krakowska, 2006-06-23
	Kazimierz Matysek ma sporo kartek z pejzażem z okolic Kostrzyna. [...] Uwieczniali się na kartkach np. rzeźnicy, a w Kostrzynie było ich przed wojną dziesięciu. źródło: NKJP: Robert Domżał: Pożegnanie z (koc)Hanką, Gazeta Poznańska, 2003-12-05

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwieczniałem się +(e)m się uwieczniał	uwieczniałam się +(e)m się uwieczniała	uwieczniałom się +(e)m się uwieczniało	uwiecznialiśmy się +(e)śmy się uwieczniali	uwieczniałyśmy się +(e)śmy się uwieczniały
2 os.	uwieczniałeś się +(e)ś się uwieczniał	uwieczniałaś się +(e)ś się uwieczniała	uwieczniałoś się +(e)ś się uwieczniało	uwiecznialiście się +(e)ście się uwieczniali	uwieczniałyście się +(e)ście się uwieczniały
3 os.	uwieczniał się	uwieczniała się	uwieczniało się	uwieczniali się	uwieczniały się

bezosobnik: uwieczniano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się uwieczniał będę się uwieczniać	będę się uwieczniała będę się uwieczniać	będę się uwieczniało będę się uwieczniać	będziemy się uwieczniali będziemy się uwieczniać	będziemy się uwieczniały będziemy się uwieczniać
2 os.	będziesz się uwieczniał będziesz się uwieczniać	będziesz się uwieczniała będziesz się uwieczniać	będziesz się uwieczniało będziesz się uwieczniać	będziecie się uwieczniali będziecie się uwieczniać	będziecie się uwieczniały będziecie się uwieczniać
3 os.	będzie się uwieczniał będzie się uwieczniać	będzie się uwieczniała będzie się uwieczniać	będzie się uwieczniało będzie się uwieczniać	będą się uwieczniali będą się uwieczniać	będą się uwieczniały będą się uwieczniać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uwieczniajmy się
2 os.	uwieczniaj się	uwieczniajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwieczniałbym się bym się uwieczniał	uwieczniałabym się bym się uwieczniała	uwieczniałobym się bym się uwieczniało	uwiecznialibyśmy się byśmy się uwieczniali	uwieczniałybyśmy się byśmy się uwieczniały
2 os.	uwieczniałbyś się byś się uwieczniał	uwieczniałabyś się byś się uwieczniała	uwieczniałobyś się byś się uwieczniało	uwiecznialibyście się byście się uwieczniali	uwieczniałybyście się byście się uwieczniały
3 os.	uwieczniałby się by się uwieczniał	uwieczniałaby się by się uwieczniała	uwieczniałoby się by się uwieczniało	uwiecznialiby się by się uwieczniali	uwieczniałyby się by się uwieczniały

bezosobnik: uwieczniano by się

bezokolicznik: uwieczniać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: uwieczniając się

gerundium: uwiecznianie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uwieczniający się

odpowiednik aspektowy: uwiecznić się

+

uwieczniać się

+

(GDZIE)

Zob. wiek