wachta

Tomek właśnie kończył wachtę. Określił już pozycję statku na mapie, wpisał ją do dziennika.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965

Dwie i pół godziny wachty zbiegły bez żadnych nowych wrażeń, do których nie można było zaliczyć nawet powrotu kapitana Domejki–Pacewicza z lunchu.

źródło: NKJP: Karol Olgierd Borchardt: Szaman morski, 1985

Następnego dnia kapitan zwołał na pokład całą załogę i żądał, by zgłosił się sprawca. Równocześnie dał rozkaz ćwiczenia batami obydwóch marynarzy z wachty, w czasie której zdarzył się nocny wypadek.

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

Chłopcy zrywali się przecież w nocy, aby zmieniać wartujących kolegów. [...] Stopniowo jednak starsi wciągali się do naszej akcji i także uczestniczyli w tych całonocnych wachtach.

źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001

Mijały godziny i kolejne wachty bez żadnych szczególnych wydarzeń, a i z mojego dawnego zapału do poznania bermudzkich zjawisk nadprzyrodzonych także zostało niewiele.

źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005