pędziwiatr
-
pot. osoba o niespokojnym usposobieniu, podejmująca się wielu działań, będąca w ciągłym ruchu i wciąż poszukująca nowych wrażeń, niekiedy w sposób lekkomyślny
-
Wyraz często występuje w połączeniu: Struś Pędziwiatr; jest to polska wersja imienia bohatera popularnego serialu animowanego dla dzieci z serii Zwariowane melodie.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
– Oj, ten nasz ksiądz to pędziwiatr. Wszędzie go pełno, wszystkim się zajmuje, wszystko zorganizuje, dopilnuje. Pogania ludzi, lecz sam też daje z siebie wszystko.
źródło: NKJP: Jolanta Grzelak-Hodor: Pod wezwaniem Wszystkich Świętych, Gazeta Krakowska, 2006-09-15
Bogdan to był pędziwiatr, tylko patrzył, jak tu zwiać z domu. Waldek, przeciwnie, godzinami siedział w swoim pokoju, czytał książki.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Mój przyjaciel zdrajca, 2004
Ach, ten Igor. Straszny z niego był pędziwiatr. Dziewuchy zmieniał co drugi dzień.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Zakaukazie, Gazeta Wyborcza, 1993-12-17
Nie należy wczytywać się w inne życiorysy. Każdy musi rozpoznać siebie. Trudno sugerować pędziwiatrowi, aby koczował w jednym miejscu.
źródło: NKJP: M. Barwicka: Pasja wina, Tygodnik Ciechanowski, 2007-01-01
To tu zachodzili wędrowni muzycy, by grać na swoich skrzypkach, harmonijkach, lirach… Przysiadano się zresztą z zaciekawieniem nie tylko do nich, ale do wszelkiej maści pędziwiatrów, którzy przychodząc z daleka, przynosili wieści.
źródło: Internet: lisak.net.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pędziwiatr
pędziwiatrowie
pędziwiatrzy
ndepr pędziwiatry
depr D. pędziwiatra
pędziwiatrów
C. pędziwiatrowi
pędziwiatrom
B. pędziwiatra
pędziwiatrów
N. pędziwiatrem
pędziwiatrami
Ms. pędziwiatrze
pędziwiatrach
W. pędziwiatrze
pędziwiatrowie
pędziwiatrzy
ndepr pędziwiatry
depr -
Zob. pędzić, wiatr