-
2.
cecha kogoś, kto zachowuje się w sposób przemyślany i dojrzały -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- absolutna, duża, największa, najwyższa, niezwykła, ogromna, szczególna, wielka; nadmierna; należna, należyta, odpowiednia, właściwa; śmiertelna powaga
- powaga i dostojeństwo, powaga i godność, powaga i odpowiedzialność, powaga i mądrość, powaga i rozwaga, powaga i surowość, powaga i szacunek
- brak, odrobina powagi
- wymagać powagi
- zachować/zachowywać powagę
- odnosić się, podchodzić do czegoś, traktować coś; przyjąć coś z powagą
-
Debiutujący na ekranie ociemniały chłopiec zachował się przed kamerą ze zdumiewającą dojrzałością i powagą [...].
źródło: NKJP: „Kolory raju”, Dziennik Polski, 2002-07-26
Nie żałuję, choć wiem, że powaga i odpowiedzialność skróciły mi dzieciństwo.
źródło: NKJP: Paweł Smoleński: Dzieci rewolucji, Gazeta Wyborcza, 1995-07-15/1995-07-16
Są jednak i inne poglądy, te też wymagają powagi i uważnego rozpatrzenia.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.04.2003
Szymborska należy do bardzo niewielu we współczesnej literaturze światowej poetów lirycznych, którzy traktują czytelnika z najwyższą powagą, uwagą i szacunkiem.
źródło: NKJP: Stanisław Balbus: Świat ze wszystkich stron świata: o Wisławie Szymborskiej, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. powaga
powagi
D. powagi
powag
C. powadze
powagom
B. powagę
powagi
N. powagą
powagami
Ms. powadze
powagach
W. powago
powagi
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego poważać; zob. ważyć