dziczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wracać do stanu, jaki obowiązuje w przyrodzie, gdy nie wpływa na nią człowiek

CZŁOWIEK I PRZYRODA

	Trawnik, za czasów dziadka starannie utrzymywany, dziczał, porastając żwir chrzęszczący pod nogami. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005
	Kilka lat temu kopalnia „Kleofas” wyburzyła dom znajdujący się na sąsiedniej posesji. Puste miejsce zaczęło dziczeć i zarastać krzakami. źródło: NKJP: JOR: Dżungla zniknęła, Trybuna Śląska, 2002-08-16
	W takiej szkółce można przetrzymać rośliny wieloletnie (drzewa, krzewy i byliny) przez rok czy dwa, ale nie dłużej. Jeśli rozrosną się i zagęszczą nadmiernie, będą dziczały. źródło: NKJP: (al): Dom i ogród, Dziennik Bałtycki, 2000-03-07
	Częstą przyczyną agresji jest brak kontaktu z człowiekiem. Jeżeli naszemu pupilowi poświęcamy zbyt mało czasu, zaczyna dziczeć . Dlatego musimy go przyzwyczajać do nas i do naszego zapachu. źródło: NKJP: Króliki, Polska Głos Wielkopolski, 2005-12-22

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziczałem +(e)m dziczał	dziczałam +(e)m dziczała	dziczałom +(e)m dziczało	dziczeliśmy +(e)śmy dziczeli	dziczałyśmy +(e)śmy dziczały
2 os.	dziczałeś +(e)ś dziczał	dziczałaś +(e)ś dziczała	dziczałoś +(e)ś dziczało	dziczeliście +(e)ście dziczeli	dziczałyście +(e)ście dziczały
3 os.	dziczał	dziczała	dziczało	dziczeli	dziczały

bezosobnik: dziczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dziczał będę dziczeć	będę dziczała będę dziczeć	będę dziczało będę dziczeć	będziemy dziczeli będziemy dziczeć	będziemy dziczały będziemy dziczeć
2 os.	będziesz dziczał będziesz dziczeć	będziesz dziczała będziesz dziczeć	będziesz dziczało będziesz dziczeć	będziecie dziczeli będziecie dziczeć	będziecie dziczały będziecie dziczeć
3 os.	będzie dziczał będzie dziczeć	będzie dziczała będzie dziczeć	będzie dziczało będzie dziczeć	będą dziczeli będą dziczeć	będą dziczały będą dziczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dziczejmy
2 os.	dziczej	dziczejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziczałbym bym dziczał	dziczałabym bym dziczała	dziczałobym bym dziczało	dziczelibyśmy byśmy dziczeli	dziczałybyśmy byśmy dziczały
2 os.	dziczałbyś byś dziczał	dziczałabyś byś dziczała	dziczałobyś byś dziczało	dziczelibyście byście dziczeli	dziczałybyście byście dziczały
3 os.	dziczałby by dziczał	dziczałaby by dziczała	dziczałoby by dziczało	dziczeliby by dziczeli	dziczałyby by dziczały

bezosobnik: dziczano by

bezokolicznik: dziczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: dziczejąc

gerundium: dziczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dziczejący

odpowiednik aspektowy: zdziczeć

Zob. dziki