przestrach
-
książk. nagłe uczucie strachu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- lekki, wielki, wyraźny; nagły przestrach
- przestrach na twarzy
- przestrach w głosie, w oczach
- przestrach i zdumienie; zaskoczenie i przestrach
- okrzyk, wyraz przestrachu
- budzić, wywołać przestrach
- cofnąć się, spojrzeć, spytać, zawołać; pomyśleć z przestrachem
-
Zrozumiałem powód jego przestrachu. Trąba powietrza i wody leciała wprost na czerwony kajak. Widzieliśmy, że dziewczyna próbowała uciec z drogi wiru, ale wysiłki jej były próżne.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
[...] młodzi pomocnicy z zaaferowanymi minami pracowali w pocie czoła na wyznaczonych stanowiskach, oglądając się od czasu do czasu z przestrachem, czy groźny szef nie nadchodzi.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
Podczas lotu z przestrachem patrzyłem na szczelinę między drzwiami, która rozszerzała się i kurczyła z powodu wibracji ścian kabiny.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kupisz: Leciałem Mi - 8, Dziennik Łódzki, 2003-12-06
Pięknie wyglądasz lisku. Zrobię ci zdjęcie - wyciągam teleobiektyw. To budzi przestrach - lis wielkim skokiem chowa się za bruzdą ziemi. Myśli pewnie, że jestem myśliwym, a rura teleobiektywu to strzelba.
źródło: NKJP: Adam Wajrak: Lis nie lubi zdjęć, Gazeta Wyborcza, 1993-12-08
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przestrach
przestrachy
D. przestrachu
przestrachów
C. przestrachowi
przestrachom
B. przestrach
przestrachy
N. przestrachem
przestrachami
Ms. przestrachu
przestrachach
W. przestrachu
przestrachy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego przestraszyć; zob. straszyć