-
1.
ktoś, kto wędruje po świecie i nie ma stałego zajęcia ani mieszkania -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: wycierus
-
- bezdomny, obdarty, wiejski włóczęga
- włóczędzy i pijacy, włóczędzy i złodzieje, włóczędzy i żebracy; bezdomni i włóczędzy
- gromady włóczęgów
- wyglądać na włóczęgę
- ubrany jak włóczęga
- wyglądać, żyć jak włóczęga
-
Za Pirenejami już od dawna krążyły pełne gorzkiego humoru opowieści o przygodach włóczęgów tułających się po drogach i bezdrożach.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
W przeddzień corocznego jarmarku wielkopostnego do miasta zjeżdża wiele osób – głównie rolników, handlarzy, włóczęgów i złodziei.
źródło: NKJP: Esensja, 2007-06
Żołnierze wyglądali jak włóczędzy, tylko niektórzy mieli na sobie pokryte pyłem panterki, większość ubrana była w jakieś obszarpane kurtki.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
[...] mieszkańcy przyzwyczaili się do widoku zarośniętego włóczęgi, ubranego w podarty i brudny chałat i z przewieszoną przez ramię dużą torbą, w której z pewnością nosił cały swój dobytek.
źródło: NKJP: Detektyw, 1999, nr 5
[...] nie potrafią normalnie funkcjonować w społeczeństwie, są wyrzucani z pracy, odchodzą od rodzin. Wielu stało się włóczęgami.
źródło: NKJP: Mirosław Tomaszewski: UGI, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. włóczęga
włóczędzy
ndepr włóczęgi
depr D. włóczęgi
włóczęgów
C. włóczędze
włóczęgom
B. włóczęgę
włóczęgów
N. włóczęgą
włóczęgami
Ms. włóczędze
włóczęgach
W. włóczęgo
włóczędzy
ndepr włóczęgi
depr -
psł. *volčęga / *volčǫga 'włóczenie się, chodzenie bez celu', 'osoba niemająca zajęcia, chodząca bezczynnie'
Od: czasownika włóczyć się ‘chodzić bezczynnie, bez celu’ (por. włóczyć) z przyrostkiem -ęga < psł. *-ǫga