-
2.
książk. pejorat. ogół warunków ograniczających czyjąś swobodę postępowania i rozwój -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- ideologiczna, intelektualna, prowincjonalna... duchota
- duchota układów, związku; stalinizmu...
-
W wielu wywiadach żałowałaś, że mieszkasz w Polsce. Basiu, czy ty dobrze się tu czujesz, gdzie, jak mówisz, tak wiele jest kołtuństwa i zaściankowości? - Przecież tu mieszkam, działam, choć przyznaję, że niekiedy polska duchota mnie zadziwia.
źródło: NKJP: Paweł Smoleński: JA, MY, WY, ONI, Gazeta Wyborcza, 1996-01-04
Nie polubił duchoty układów lokalnych, pojechał do Londynu.
źródło: NKJP: Ewa Winnicka: Ręce przy sobie!, Polityka, 2009-02-28
Ruszyli zatem, rozpychając się łokciami i mówiąc do siebie o dziwnie zawiesistej, śmierdzącej atmosferze panującej ostatnio w studenckim klubie Pałacyk, o duchocie intelektualnej na wydziale prawa Uniwersytetu imienia Bolesława Bieruta, o tym całym wszechpotężnym moralnym bajzlu otaczającym ich pęd ku gwiazdom.
źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo Jak zostać bogatym w biednym państwie, 2006
Niedługo po nalotach NATO na Serbię Czarnogóra oficjalnie zaczyna narzekać na duchotę związku z republiką serbską.
źródło: NKJP: Natalia Gańko: Dwugłowe cielę, Polityka, 2006-05-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duchota
duchoty
D. duchoty
duchot
C. duchocie
duchotom
B. duchotę
duchoty
N. duchotą
duchotami
Ms. duchocie
duchotach
W. duchoto
duchoty
-
+ duchota + (CZEGO)+ duchota + (JAKA) -
Zob. dusić, duszny