blamaż
-
książk. narażenie się na wstyd lub ośmieszenie się w rezultacie działania w sposób nieodpowiedni i niespełniający podstawowych oczekiwań w danej sytuacji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- kompletny, totalny, wielki blamaż
- blamaż drużyny, reprezentacji, rządu
-
Pospieszne wyjście z Iraku oznaczałoby kompletny blamaż i kompromitację państwa polskiego.
źródło: NKJP: Opinie, Polityka, 2004-04-10
To oni muszą znaleźć przyczyny blamażu, by w przyszłości zapobiec podobnym, przykrym doświadczeniom.
źródło: NKJP: Paweł Mielczarek: Włókniarz jak okręt, Gazeta Częstochowska, 2008-10-09
Jubileusz lokacji miasta będzie albo świętem organizatorów, albo ich blamażem.
źródło: NKJP: Andrzej Plęs: Idzie nowe (bez starych), Gazeta Krakowska, 2007-08-10
[...] do czasów wojen z Gustawem II Adolfem trudno mówić o jakiś naszych większych blamażach militarnych.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. blamaż
blamaże
D. blamażu
blamaży
C. blamażowi
blamażom
B. blamaż
blamaże
N. blamażem
blamażami
Ms. blamażu
blamażach
W. blamażu
blamaże
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ blamaż + (KOGO)+ blamaż + (CZYJ) -
niem. Blamage
z fr. blamer '(z)ganić'