zawieruszyć

  • pot.  przez roztargnienie pozostawić coś gdzieś, tak że potem nie potrafi się tego znaleźć, choć ma się przeświadczenie, że istnieje jeszcze możliwość odnalezienia tego czegoś
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Najbliższe środowisko życia człowieka

    czynności związane z codziennym życiem w domu

  • hiperonimy:  zgubić
  • Wtedy, w sylwestrową noc Kloss poprosił Edytę, żeby przyniosła mu zdjęcie, które przysłał jej z wycieczki do Królewca. Wczoraj po południu powiedziała, że nie mogła znaleźć, gdzieś je zawieruszyła.

    źródło: NKJP: Andrzej Zbych i in.: Stawka większa niż życie, 1967

    Pani Barbara poszła do sądu. Zawieruszyła wprawdzie kwit potwierdzający, że w 1966 roku wpłaciła pieniądze, ale RPK nie kwestionowało tego faktu: w spółce zachował się dowód wpłaty.

    źródło: NKJP: Piotr Kanikowski: Kasa z sądu, Gazeta Wrocławska, 2003-05-14

    Ulotkę można łatwo zawieruszyć, a pacjent powinien mieć pewność, jaki lek kupił i jakim się leczy.

    źródło: NKJP: Paweł Walewski: Konkurent w aptece, Polityka, 2005-11-12

    To, że nie odnaleziono rzeczonego manuskryptu, można tłumaczyć tym, iż używał go, a następnie zawieruszył, sam „odkrywca”.

    źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957, 1996

    Każdy choćby raz zawieruszył gdzieś klucze. Ci, którzy często zmagają się z tym problemem, powinni zaopatrzyć się w specjalne szafki na klucze.

    źródło: NKJP: karo: Klucze pod kluczem, Trybuna Śląska, 2004-12-01

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zawieruszę
    zawieruszymy
    2 os. zawieruszysz
    zawieruszycie
    3 os. zawieruszy
    zawieruszą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zawieruszyłem
    +(e)m zawieruszył
    zawieruszyłam
    +(e)m zawieruszyła
    zawieruszyłom
    +(e)m zawieruszyło
    zawieruszyliśmy
    +(e)śmy zawieruszyli
    zawieruszyłyśmy
    +(e)śmy zawieruszyły
    2 os. zawieruszyłeś
    +(e)ś zawieruszył
    zawieruszyłaś
    +(e)ś zawieruszyła
    zawieruszyłoś
    +(e)ś zawieruszyło
    zawieruszyliście
    +(e)ście zawieruszyli
    zawieruszyłyście
    +(e)ście zawieruszyły
    3 os. zawieruszył
    zawieruszyła
    zawieruszyło
    zawieruszyli
    zawieruszyły

    bezosobnik: zawieruszono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zawieruszmy
    2 os. zawierusz
    zawieruszcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zawieruszyłbym
    bym zawieruszył
    zawieruszyłabym
    bym zawieruszyła
    zawieruszyłobym
    bym zawieruszyło
    zawieruszylibyśmy
    byśmy zawieruszyli
    zawieruszyłybyśmy
    byśmy zawieruszyły
    2 os. zawieruszyłbyś
    byś zawieruszył
    zawieruszyłabyś
    byś zawieruszyła
    zawieruszyłobyś
    byś zawieruszyło
    zawieruszylibyście
    byście zawieruszyli
    zawieruszyłybyście
    byście zawieruszyły
    3 os. zawieruszyłby
    by zawieruszył
    zawieruszyłaby
    by zawieruszyła
    zawieruszyłoby
    by zawieruszyło
    zawieruszyliby
    by zawieruszyli
    zawieruszyłyby
    by zawieruszyły

    bezosobnik: zawieruszono by

    bezokolicznik: zawieruszyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: zawieruszywszy

    gerundium: zawieruszenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: zawieruszony

    odpowiednik aspektowy: zawieruszać

  • bez ograniczeń + zawieruszyć +
    CO
  • Zob. zawierucha

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł.
Data ostatniej modyfikacji: 31.07.2018