-
1.
pot. pejorat. osoba słaba pod względem fizycznym lub psychicznym -
Używane również w odniesieniu do kobiet. Wówczas zachowana zostaje odmiana i składnia charakterystyczna dla
rzeczowników rodzaju m1, np.: był z niej słabeusz. -
[słabe-usz]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
synonimy: słabiak
-
Gdyby mi o tym powiedział bez ogródek pogodziłabym się z tym. Ten słabeusz jednak nie umiał zdecydować.
źródło: NKJP: Radovan Brenkus: Nieskończenie błękitna zabawa, Akant, 2008-10
[…] drugiemu mężczyźnie chce pokazać, że może stać w nieskończoność, i chce też w ten sposób udowodnić, że siedzenie w ogóle nie jest mu potrzebne. I dlatego ten, który pierwszy zapyta o siedzenie, może narazić się na śmieszność, bo pokaże, jaki z niego słabeusz.
źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Biało-czerwony, 2007
Niepewnie spojrzał na oponenta, ale widząc, że to słabeusz ledwo stojący na nogach, zawrzał gniewem: - Ty ledwo gonisz resztkami sił, więc jak ją obronisz?
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980
Dopiero teraz zdała sobie sprawę, jaki z niej słabeusz.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. słabeusz
słabeusze
ndepr słabeusze
depr D. słabeusza
słabeuszy
rzadziej słabeuszów
C. słabeuszowi
słabeuszom
B. słabeusza
słabeuszy
rzadziej słabeuszów
N. słabeuszem
słabeuszami
Ms. słabeuszu
słabeuszach
W. słabeuszu
słabeusze
ndepr słabeusze
depr -
Od: słaby (zob.), analogicznie do chudeusz.