stracenie
-
książk. wykonanie wyroku śmierci przez rozstrzelanie lub powieszenie
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
więzienie i kara -
synonimy: egzekucja
-
- rocznica stracenia, miejsce straceń
- prowadzić na stracenie
-
Nadal nieznany jest los, miejsce stracenia i pochówku 7 tys. więźniów.
źródło: NKJP: (AW): Nierozliczone sowieckie zbrodnie, Gazeta Krakowska, 2006-03-04
Patrzyłem, jak wlekli go po piasku związanego, i narastała we mnie pewność, że wiodą go na stracenie, na straszną śmierć.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om. Opowieść hipotetyczna, 1974
- Wczoraj opowiadałem o rocznicy stracenia dyktatora powstania styczniowego Romualda Traugutta.
źródło: NKJP: Katarzyna Jasińska (rozm.): Raduje się serce, raduje się dusza..., Dziennik Polski, 2008-08-07
Rzecz jasna, że po torturach skazaniec, wijący się z bólu, oczekiwał na jak najszybsze zejście, czasem nieprzytomny, nie wiedział co się z nim dzieje. Wrzucony za kratę kaplicy, wyspowiadany, czekał na stracenie.
źródło: NKJP: Cmentarz i kaplica skazańców, Dziennik Polski, 2003-10-31
W końcu XVIII wieku plac straceń usytuowano przy okopach za Arsenałem, na początku zaś XIX wieku egzekucji dokonywano na Czystem, za rogatkami wolskimi.
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stracenie
stracenia
D. stracenia
straceń
C. straceniu
straceniom
B. stracenie
stracenia
N. straceniem
straceniami
Ms. straceniu
straceniach
W. stracenie
stracenia
-
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika s-tracić.
Zob. tracić