skonfrontować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. zestawić ze sobą jakieś zjawiska, poglądy, postaci w celu wskazania podobieństw i różnic

[skonfrontować] lub [skąfrontować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

porównać
przymierzyć

	Potem skonfrontowali wyniki z własną bazą danych, która zawiera informacje o wrogim oprogramowaniu [...]. źródło: NKJP: Internet
	Przeczytał, doradził mi pedagogicznie, bym się z publikacją tego przekładu nie śpieszył, bym sobie go odłożył na półkę, po jakimś czasie do niego zajrzał, skonfrontował z oryginałem: może wtedy uznam, że coś warto w nim poprawić, celniej sformułować. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
	A czy liga jest słaba? Proszę uprzejmie: skonfrontujmy piątą drużynę szkocką z piątym zespołem z polskiej ekstraklasy. źródło: NKJP: Paweł Rydzyński: ,„Szkot” optymista, Trybuna, 2006
	Najlepiej gdyby te dwa zespoły fachowców zasiadły razem i skonfrontowały swoje stanowiska. źródło: NKJP: Grzegorz Chmielowski: Rok po dziewiątce, Gazeta Wrocławska, 2003-03-14
	Kto nie wierzy, niech zapozna się z przepisami ordynacji i skonfrontuje je z decyzjami organów skarbowych oraz wyrokami sądów administracyjnych [...]. źródło: NKJP: Sławomir Dąblewski: Brak związku przyczynowego..., Gazeta Ubezpieczeniowa, 2006-11-21

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skonfrontowałem +(e)m skonfrontował	skonfrontowałam +(e)m skonfrontowała	skonfrontowałom +(e)m skonfrontowało	skonfrontowaliśmy +(e)śmy skonfrontowali	skonfrontowałyśmy +(e)śmy skonfrontowały
2 os.	skonfrontowałeś +(e)ś skonfrontował	skonfrontowałaś +(e)ś skonfrontowała	skonfrontowałoś +(e)ś skonfrontowało	skonfrontowaliście +(e)ście skonfrontowali	skonfrontowałyście +(e)ście skonfrontowały
3 os.	skonfrontował	skonfrontowała	skonfrontowało	skonfrontowali	skonfrontowały

bezosobnik: skonfrontowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skonfrontujmy
2 os.	skonfrontuj	skonfrontujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skonfrontowałbym bym skonfrontował	skonfrontowałabym bym skonfrontowała	skonfrontowałobym bym skonfrontowało	skonfrontowalibyśmy byśmy skonfrontowali	skonfrontowałybyśmy byśmy skonfrontowały
2 os.	skonfrontowałbyś byś skonfrontował	skonfrontowałabyś byś skonfrontowała	skonfrontowałobyś byś skonfrontowało	skonfrontowalibyście byście skonfrontowali	skonfrontowałybyście byście skonfrontowały
3 os.	skonfrontowałby by skonfrontował	skonfrontowałaby by skonfrontowała	skonfrontowałoby by skonfrontowało	skonfrontowaliby by skonfrontowali	skonfrontowałyby by skonfrontowały

bezosobnik: skonfrontowano by

bezokolicznik: skonfrontować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skonfrontowawszy

gerundium: skonfrontowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: skonfrontowany

odpowiednik aspektowy: konfrontować

+

skonfrontować

+

(z KIM/CZYM)

Od: konfrontować < niem. konfrontieren, fr. confronter, z wł. confrontare, najpierw o porównywaniu kopii z oryginałem>