-
3.a
książk. cecha kogoś, kto jest bardzo wymagający wobec innych i bezwzględny w egzekwowaniu obowiązków lub posłuszeństwa -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- surowość ojca, sędziego, władz
- surowość wobec dzieci, wobec innych, wobec siebie
- sławny, słynny, znany z surowości
- domagać się od kogoś surowości
- przypisywać komuś; okazać surowość
- dorównać komuś surowością
- silić się na surowość
-
Henryk V był uważany za dobrego gospodarza, choć źródła podkreślały jego nadmierną surowość w kontaktach z poddanymi. Nie liczył się ani z kościołem, ani ze szlachtą.
źródło: NKJP: Internet
Z natury łagodniejsze matki darzyły dzieci serdeczniejszym uczuciem, odnosiły się do nich z czułością, chroniły je niekiedy przed surowością ojców.
źródło: NKJP: Współpracownik: Być kobietą w staropolskich czasach, Tygodnik Ciechanowski, 2006-04-06
Opozycja skrytykowała nadmierną surowość władz wobec bezbronnych uczniów przy jednoczesnej uległości wobec protestujących górników.
źródło: NKJP: Internet
Jeżeli rodzice nadmiernie cię kontrolowali, okazywali surowość, zdarza się, że ty lub twój partner postępujecie podobnie w stosunku do waszych dzieci.
źródło: NKJP: Barbara Jakubowska: Jak mądrze kochać dzieci, 2001
Dość sztuczne wydaje mi się przypisywanie kobiecości samych cech subtelnych, takich jak wrażliwość, pocieszanie, łagodność czy współczucie, a mężczyznom - surowości, hardości, bezuczuciowości.
źródło: NKJP: Jarosław Makowski: Kobiety uczą kościół, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: , ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. surowość
surowości
D. surowości
surowości
C. surowości
surowościom
B. surowość
surowości
N. surowością
surowościami
Ms. surowości
surowościach
W. surowości
surowości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ surowość + KOGO + (wobec KOGO/CZEGO) -
Z przyrostkiem -ość od surowy (zob.)