kaleczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

naruszać zewnętrzną tkankę żywego organizmu lub rośliny, powodując wypływ krwi lub innych płynów znajdujących się pod nią

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

budowa i funkcjonowanie roślin

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

	synonimy:	uszkadzać
	hiperonimy:	ranić

	– Nad zalewem piliśmy wódkę – mówił przesłuchującemu. – Potem doszło do kłótni i kilka razy uderzyłem ją pięścią w twarz. Zaprzeczył jednak, by kopał dziewczynę bądź kaleczył ją rozbitą butelką. źródło: NKJP: (st): Zgwałcił, zabił i wrzucił do studzienki, Express Ilustrowany, 2002-11-05
	Wdowy wciąż objawiały publicznie swoją rozpacz; kaleczyły ciała ostrymi bambusowymi nożami, tarzały się w popiele i lamentowały. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
	Rękawice są o tyle potrzebne, by przy upadnięciu na śniegu przymarzniętym nie kaleczyć rąk o skorupę, a przy mrozie nie odbierać im czucia wskutek zziębnięcia. źródło: NKJP: Kazimierz Bronisław Chojnacki: Rozwój sprzętu, techniki jazdy oraz stylów narciarskich w Polsce od telemarku do carvingu, 2005
	Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie krawędzie bocianich dziobów, które są szalenie ostre. Kaleczyliśmy sobie na tych krawędziach palce, najpierw ja, a później Nuria. źródło: NKJP: Adam Wajrak: Bociany Wajraka, Gazeta Wyborcza, 1997-11-07
	Dawniej zamiast drabinek używało się zaczepów mocowanych do butów. Ale kolce kaleczyły korę drzewa. Na zniszczenie drzewa leśnicy nie mogą sobie pozwalać. źródło: NKJP: Mirosław Łukaszuk: Świerk jak byk, Trybuna Śląska, 2002-05-13

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kaleczyłem +(e)m kaleczył	kaleczyłam +(e)m kaleczyła	kaleczyłom +(e)m kaleczyło	kaleczyliśmy +(e)śmy kaleczyli	kaleczyłyśmy +(e)śmy kaleczyły
2 os.	kaleczyłeś +(e)ś kaleczył	kaleczyłaś +(e)ś kaleczyła	kaleczyłoś +(e)ś kaleczyło	kaleczyliście +(e)ście kaleczyli	kaleczyłyście +(e)ście kaleczyły
3 os.	kaleczył	kaleczyła	kaleczyło	kaleczyli	kaleczyły

bezosobnik: kaleczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kaleczył będę kaleczyć	będę kaleczyła będę kaleczyć	będę kaleczyło będę kaleczyć	będziemy kaleczyli będziemy kaleczyć	będziemy kaleczyły będziemy kaleczyć
2 os.	będziesz kaleczył będziesz kaleczyć	będziesz kaleczyła będziesz kaleczyć	będziesz kaleczyło będziesz kaleczyć	będziecie kaleczyli będziecie kaleczyć	będziecie kaleczyły będziecie kaleczyć
3 os.	będzie kaleczył będzie kaleczyć	będzie kaleczyła będzie kaleczyć	będzie kaleczyło będzie kaleczyć	będą kaleczyli będą kaleczyć	będą kaleczyły będą kaleczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kaleczmy
2 os.	kalecz	kaleczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kaleczyłbym bym kaleczył	kaleczyłabym bym kaleczyła	kaleczyłobym bym kaleczyło	kaleczylibyśmy byśmy kaleczyli	kaleczyłybyśmy byśmy kaleczyły
2 os.	kaleczyłbyś byś kaleczył	kaleczyłabyś byś kaleczyła	kaleczyłobyś byś kaleczyło	kaleczylibyście byście kaleczyli	kaleczyłybyście byście kaleczyły
3 os.	kaleczyłby by kaleczył	kaleczyłaby by kaleczyła	kaleczyłoby by kaleczyło	kaleczyliby by kaleczyli	kaleczyłyby by kaleczyły

bezosobnik: kaleczono by

bezokolicznik: kaleczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: kalecząc

gerundium: kaleczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: kaleczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: kaleczony

odpowiednik aspektowy: skaleczyć

Zob. kaleka