zmartwienie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

stan psychiczny wywołany tym, że dzieje się lub stało się coś, co dana osoba uznaje za niepokojące i smutne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

frasunek
kamień na sercu

ciężkie, duże, poważne, prawdziwe, wielkie; główne, podstawowe; dodatkowe, niespodziewane; drobne; moje, nasze; wieczne; własne zmartwienie
udać/udawać; ukryć/ukrywać zmartwienie

	Aneta nie chce martwić Basi. Wie, że nie wolno martwić Basi, bo Basia się rozchoruje ze zmartwienia i coś się jej wówczas może stać [...]. źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Zwał, 2004
	Całe szczęście, że żona ma jeszcze jakąś pracę przy szyciu pokryć do samochodów, bo inaczej nie wiem, jak utrzymalibyśmy trójkę dzieci. A i tak ledwie wiąże się koniec z końcem – nie ukrywa zmartwienia pan Marek. źródło: NKJP: Bogumiła Hrapkowicz: Czyste gminy wizytówką powiatu, Trybuna Śląska, 2003-08-12
	Mistrz Ludwik namawiał swego pana, aby ukorzył się i pojednał z Kościołem, ten jednak trwał w zatwardziałym uporze, ku wielkiemu zmartwieniu mego przyjaciela. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Wszyscy udawali zmartwienie przegraną wojną, lecz w rzeczywistości myśleli o swoich sprawach [...]. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Widma w mieście Breslau, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Zob. martwić