skraj - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. sytuacja, w której ktoś lub coś jest bardzo bliskie osiągnięcia niekorzystnego stanu, nazwanego następującym rzeczownikiem

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

Relacje znaczeniowe

synonimy:

krawędź

Połączenia

skraj bankructwa, katastrofy; rozpaczy, szaleństwa, załamania nerwowego
doprowadzić kogoś na skraj czegoś; być, znaleźć się na/u skraju czegoś

Cytaty

	[...] kiedy Niemcy opanowali Grecję, zarekwirowali wszystkie statki jego dziadka, które akurat cumowały w greckich portach. Armator znalazł się na skraju bankructwa. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Mąż Anny K. zabiera jej z portmonetki ostatnie 10 złotych, które miała na życie. Kupuje za to wódkę. Doprowadzona do skraju rozpaczy kobieta uderza do kuchennym nożem. Krzysztof K. ginie na miejscu. źródło: NKJP: Czesław Romanowski: Pani zabija pana, Wieczór Wybrzeża, 2004-09-23
	Możliwe, że doszłam do skraju szaleństwa i to, co powiedział Darek o mojej ocenie jej gry, było tego potwierdzeniem. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Tango dla trojga, 2009
	W Sączu szaleje wirus grypy: chorują całe rodziny, przychodnie przeżywają oblężenie. Lekarze są u skraju wytrzymałości fizycznej i psychicznej. źródło: NKJP: (IK): Lekarka zasłabła, Gazeta Krakowska, 2004-01-23
	Szymonowic był pojętnym uczniem Eurypidesa i Seneki. Postać Iempsar, szczególnie sceny rozterki, doprowadzone do skraju obłędu - należą do najciekawszych w dramacie staropolskim. źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	skraj	skraje
D.	skraju	skrajów
C.	skrajowi	skrajom
B.	skraj	skraje
N.	skrajem	skrajami
Ms.	skraju	skrajach
W.	skraju	skraje

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

+

skraj

+

CZEGO

Pochodzenie

Boryś wywodzi od przedrostkowego czasownika s-kroić / s-krajać 'przyciąć, uciąć'; wyraz utworzony na wzór rzeczownika kraj. Nie można jednak wykluczyć motywacji wyrażeniem przyimkowym z kraju, albo derywacji wstecznej od przymiotnika skrajny, posiadającego znacznie wcześniejszą dokumentację (por. pole chronologizacja).