dźwięczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

wydawać wysoki wyraźny dźwięk

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Połączenia

dzwonek, sygnał dźwięczy; bransoletki dźwięczą

Cytaty

Prababka w czerni już sięga przezroczystą dłonią, na której dźwięczy bransoletka z kawałka żelaznego łańcucha [...].

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008

Koralik, tocząc się po podłodze, dźwięczał jak gdyby najśliczniejszy i najdelikatniejszy dzwoneczek.

źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959

Samson [...] widział, jak w drzwiach, którymi udało im się odgrodzić od Buka i jego kamratów, pękła i najeżyła się drzazgami kolejna deska. Dźwięczało żelazo o mur i metal, było jasne, że rozwścieczeni raubritterzy usiłowali wyrąbać zawiasy.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	dźwięczę	dźwięczymy
2 os.	dźwięczysz	dźwięczycie
3 os.	dźwięczy	dźwięczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dźwięczałem +(e)m dźwięczał	dźwięczałam +(e)m dźwięczała	dźwięczałom +(e)m dźwięczało	dźwięczeliśmy +(e)śmy dźwięczeli	dźwięczałyśmy +(e)śmy dźwięczały
2 os.	dźwięczałeś +(e)ś dźwięczał	dźwięczałaś +(e)ś dźwięczała	dźwięczałoś +(e)ś dźwięczało	dźwięczeliście +(e)ście dźwięczeli	dźwięczałyście +(e)ście dźwięczały
3 os.	dźwięczał	dźwięczała	dźwięczało	dźwięczeli	dźwięczały

bezosobnik: dźwięczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dźwięczał będę dźwięczeć	będę dźwięczała będę dźwięczeć	będę dźwięczało będę dźwięczeć	będziemy dźwięczeli będziemy dźwięczeć	będziemy dźwięczały będziemy dźwięczeć
2 os.	będziesz dźwięczał będziesz dźwięczeć	będziesz dźwięczała będziesz dźwięczeć	będziesz dźwięczało będziesz dźwięczeć	będziecie dźwięczeli będziecie dźwięczeć	będziecie dźwięczały będziecie dźwięczeć
3 os.	będzie dźwięczał będzie dźwięczeć	będzie dźwięczała będzie dźwięczeć	będzie dźwięczało będzie dźwięczeć	będą dźwięczeli będą dźwięczeć	będą dźwięczały będą dźwięczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dźwięczmy
2 os.	dźwięcz	dźwięczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dźwięczałbym bym dźwięczał	dźwięczałabym bym dźwięczała	dźwięczałobym bym dźwięczało	dźwięczelibyśmy byśmy dźwięczeli	dźwięczałybyśmy byśmy dźwięczały
2 os.	dźwięczałbyś byś dźwięczał	dźwięczałabyś byś dźwięczała	dźwięczałobyś byś dźwięczało	dźwięczelibyście byście dźwięczeli	dźwięczałybyście byście dźwięczały
3 os.	dźwięczałby by dźwięczał	dźwięczałaby by dźwięczała	dźwięczałoby by dźwięczało	dźwięczeliby by dźwięczeli	dźwięczałyby by dźwięczały

bezosobnik: dźwięczano by

bezokolicznik: dźwięczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: dźwięcząc

gerundium: dźwięczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dźwięczenie	dźwięczenia
D.	dźwięczenia	dźwięczeń
C.	dźwięczeniu	dźwięczeniom
B.	dźwięczenie	dźwięczenia
N.	dźwięczeniem	dźwięczeniami
Ms.	dźwięczeniu	dźwięczeniach
W.	dźwięczenie	dźwięczenia

imiesłów przymiotnikowy czynny: dźwięczący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	dźwięczący	dźwięczący	dźwięczący	dźwięczące	dźwięcząca
D.	dźwięczącego	dźwięczącego	dźwięczącego	dźwięczącego	dźwięczącej
C.	dźwięczącemu	dźwięczącemu	dźwięczącemu	dźwięczącemu	dźwięczącej
B.	dźwięczącego	dźwięczącego	dźwięczący	dźwięczące	dźwięczącą
N.	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącą
Ms.	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	dźwięczący	dźwięczący	dźwięczące	dźwięczące
D.	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczących
C.	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym	dźwięczącym
B.	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczące
N.	dźwięczącymi	dźwięczącymi	dźwięczącymi	dźwięczącymi
Ms.	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczących	dźwięczących

odpowiedniki aspektowe: dźwięknąć , zadźwięczeć

Pochodzenie

psł. *zvęčati 'brzmieć, dźwięczeć'