pocieszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

przynieść ulgę w smutku lub zmartwieniu i podtrzymać na duchu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

pocieszyć matkę, przyjaciela, rodzinę, strapionego, ubogiego, więźnia
pocieszyć kogoś po stracie
pocieszyć kogoś w biedzie, w kłopotach, w niedoli, w nieszczęściu, w smutku, w zmartwieniu
chcieć, próbować, usiłować kogoś pocieszyć
pocieszyć i rozbawić

	Była siódma rano, a ona kończyła wielogodzinny dyżur. A jednak znalazła siły, by pocieszyć rodzinę rannej. źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
	Pacjenci doktora Pardo mówią, że to lekarz z powołania. Uczuciowy, delikatny. Pocieszy człowieka dobrym słowem. źródło: NKJP: Gabriela Pewińska: Anioł z nieba, Wieczór Wybrzeża, 1998-07-24
	Muzycy zagrali skomponowany na tę okazję hymn miasta Koburg [...]. Być może ten niezwykły koncert pocieszy zrozpaczonych po przegranym mundialu Brazylijczyków. źródło: NKJP: osk/PAP: Expressem, Super Express, 2006
	– Wkrótce będzie świt. Posiedzimy do rana przy ognisku – pocieszył go Smuga. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1995
	Wszedłem do pokoju, w którym leżała nieprzytomna Alina. Stojący przy aparaturze lekarz pocieszył mnie, że za dziesięć dni wszystko będzie w porządku. źródło: NKJP: Michał Komar: O obrotach losów i ciał, 1998
	[…] trochę mnie pocieszyło, że nie tylko Adasiowi sprawia kłopot samodzielne zakładanie rajstop. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszyłem +(e)m pocieszył	pocieszyłam +(e)m pocieszyła	pocieszyłom +(e)m pocieszyło	pocieszyliśmy +(e)śmy pocieszyli	pocieszyłyśmy +(e)śmy pocieszyły
2 os.	pocieszyłeś +(e)ś pocieszył	pocieszyłaś +(e)ś pocieszyła	pocieszyłoś +(e)ś pocieszyło	pocieszyliście +(e)ście pocieszyli	pocieszyłyście +(e)ście pocieszyły
3 os.	pocieszył	pocieszyła	pocieszyło	pocieszyli	pocieszyły

bezosobnik: pocieszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pocieszmy
2 os.	pociesz	pocieszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszyłbym bym pocieszył	pocieszyłabym bym pocieszyła	pocieszyłobym bym pocieszyło	pocieszylibyśmy byśmy pocieszyli	pocieszyłybyśmy byśmy pocieszyły
2 os.	pocieszyłbyś byś pocieszył	pocieszyłabyś byś pocieszyła	pocieszyłobyś byś pocieszyło	pocieszylibyście byście pocieszyli	pocieszyłybyście byście pocieszyły
3 os.	pocieszyłby by pocieszył	pocieszyłaby by pocieszyła	pocieszyłoby by pocieszyło	pocieszyliby by pocieszyli	pocieszyłyby by pocieszyły

bezosobnik: pocieszono by

bezokolicznik: pocieszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pocieszywszy

gerundium: pocieszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pocieszony

odpowiednik aspektowy: pocieszać

psł. *potěšiti 'pocieszyć, ucieszyć'

Zob. cieszyć