biedactwo

rzadziej bidactwo

  • pot.  istota (człowiek lub zwierzę) wywołująca u mówiącego litość lub współczucie z powodu sytuacji, w jakiej się znajduje
    • rzadziej bidactwo
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie


    CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Świat zwierząt

    hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

    • moje biedactwo
  • Żona go wyrzuciła z domu, tuła się, biedactwo. Nie ma gdzie spać. Pewnie popracowałby chętnie, szczególnie gdyby mógł zamieszkać w domku przez lato, dopóki sobie czegoś nie znajdzie.

    źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2008

    Moje biedactwo, tak mi ciebie żal...

    źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964

    Uczymy ich żyć: cieszyć się, płakać, samodzielnie jeść, czasem również pisać i czytać... Chodzących usprawniamy na tyle, aby mogli tańczyć, nawet biegać. Nie jesteśmy cudotwórcami, jednak te biedactwa zasługują na zainteresowanie i wszelką pomoc. Tym bardziej, że niemal o wszystkich „zapomniały” rodziny.

    źródło: NKJP: Sylwia Ressel: Upośledzona miłość, Dziennik Bałtycki, 1999-11-05

    Tamtejsi myśliwi polują na te drobne ptaki i zajadają się pasztetami sporządzonymi z biedactw, które u nas przyszły na świat.

    źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Zimowe szpaki, Gazeta Krakowska, 2001-11-22

    Opel różne rzeczy brał, różne wciągał, różne jadł, różne wałki kręcił. Opel charczy nakirany o tym kredyciku. Bidactwo.

    źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Zwał, 2004

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. biedactwo
    biedactwa
    D. biedactwa
    biedactw
    C. biedactwu
    biedactwom
    B. biedactwo
    biedactwa
    N. biedactwem
    biedactwami
    Ms. biedactwie
    biedactwach
    W. biedactwo
    biedactwa
  • Zob. bieda

CHRONOLOGIZACJA:
1807, SL
Data ostatniej modyfikacji: 08.03.2019