zryw - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wystąpienie zbrojne lub bunt całego narodu albo jego części

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

narodowy, niepodległościowy, patriotyczny, powstańczy, rewolucyjny, robotniczy, solidarnościowy, styczniowy, wolnościowy, zbrojny; bohaterski, heroiczny, romantyczny; kolejny zryw
zryw narodu, Polaków
upamiętnić zryw
brać udział, uczestniczyć w zrywach

	Chirac przede wszystkim jednak zobaczył, do czego może doprowadzić zryw zbuntowanego ludu, kiedy społeczeństwo francuskie, wyrwane nagle z kolein, o mało co nie zburzyło całego politycznego i hierarchicznego porządku. źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Spławik, Polityka, 2005-06-11
	Większość zrywów powstańczych stała się możliwa dzięki nie tylko doświadczeniu dowódców, ale i dzięki zapałowi młodych. źródło: NKJP: Marek Jarosz: Wspomnienia psychiatry, 2001
	[...] tradycja powstańcza jest mi bliska, między innymi dlatego, że w zrywie brał udział mój wujek. źródło: NKJP: Koncert upamiętniający 65 rocznicę powstańczego zrywu, Zeszyty Poetyckie, 2010
	To także 85-rocznica cudu nad Wisłą oraz bezkrwawego zrywu roku 80. źródło: NKJP: (JG): Wcielony optymizm, Dziennik Bałtycki, 2005-08-16

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

zryw

+

(KOGO/CZEGO) + (JAKI)

Zob. rwać