głupieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. tracić rozsądek lub rozeznanie w czymś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Pisał „Opętanych” z dnia na dzień i nie bardzo pamiętał, co było w poprzednich odcinkach, przypominali mu je często koledzy. To oni wymyślali nowe osoby i sceny, a czytelnik w miarę czytania coraz bardziej głupiał. źródło: NKJP: Katarzyna Wójtowicz: Gombro od A do Z, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-01-16
	[...] miała w sobie coś, co sprawiało, że żołnierze głupieli w jej obecności. Może naprawdę rzuca na nich urok? - snuła domysły Riala. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Dziunia! Delikatesik taki i cicha jak myszka, a jak to czasem potrafi go wziąć pod włos, że aż Stefan głupieje z miłości. Nie zauważa, że zrobił coś, na co nie miał ochoty. źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009
	Sarny od tej pogody głupieją, wyłażą pod domy. Pozwalają się podejść na pięć metrów. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	głupiałem +(e)m głupiał	głupiałam +(e)m głupiała	głupiałom +(e)m głupiało	głupieliśmy +(e)śmy głupieli	głupiałyśmy +(e)śmy głupiały
2 os.	głupiałeś +(e)ś głupiał	głupiałaś +(e)ś głupiała	głupiałoś +(e)ś głupiało	głupieliście +(e)ście głupieli	głupiałyście +(e)ście głupiały
3 os.	głupiał	głupiała	głupiało	głupieli	głupiały

bezosobnik: głupiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę głupiał będę głupieć	będę głupiała będę głupieć	będę głupiało będę głupieć	będziemy głupieli będziemy głupieć	będziemy głupiały będziemy głupieć
2 os.	będziesz głupiał będziesz głupieć	będziesz głupiała będziesz głupieć	będziesz głupiało będziesz głupieć	będziecie głupieli będziecie głupieć	będziecie głupiały będziecie głupieć
3 os.	będzie głupiał będzie głupieć	będzie głupiała będzie głupieć	będzie głupiało będzie głupieć	będą głupieli będą głupieć	będą głupiały będą głupieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		głupiejmy
2 os.	głupiej	głupiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	głupiałbym bym głupiał	głupiałabym bym głupiała	głupiałobym bym głupiało	głupielibyśmy byśmy głupieli	głupiałybyśmy byśmy głupiały
2 os.	głupiałbyś byś głupiał	głupiałabyś byś głupiała	głupiałobyś byś głupiało	głupielibyście byście głupieli	głupiałybyście byście głupiały
3 os.	głupiałby by głupiał	głupiałaby by głupiała	głupiałoby by głupiało	głupieliby by głupieli	głupiałyby by głupiały

bezosobnik: głupiano by

bezokolicznik: głupieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: głupiejąc

gerundium: głupienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: głupiejący

odpowiednik aspektowy: zgłupieć

Rz_żywotny

+

głupieć

+

Zob. głupi