bezstronny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

taki, który przedstawia lub ocenia coś zgodnie z faktami, nie opowiadając się po żadnej ze stron zajmujących różne stanowiska

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	antonimy:	tendencyjny
	hiperonimy:	neutralny

bezstronny ekspert, kronikarz, mediator, obserwator, sędzia, świadek; bezstronna osoba
bezstronny i rzetelny

	Wszyscy na budowie go znali, lubiany był. W każdej sprawie bezstronny, sprawiedliwy. Życzliwy dla każdego. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
	Muszę zacząć od tego, że nigdy nie lubiłam Maksa Aksamita, więc na pewno nie jestem bezstronna. źródło: NKJP: Marek Harny: Zdrajca, 2007
	Być może komisja zwróci się do bezstronnych uczonych z Berlina lub Londynu z prośbą, by przysłali swoich znawców tego azjatyckiego języka bądź dialektu? źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
	Mówił o zagrożeniu doktryny Monroego ze strony Anglii oraz naciskał, aby Stany Zjednoczone podjęły się roli mediatora lub arbitra w sporze wenezuelsko-brytyjskim. Anglicy oczywiście nie mogli traktować Amerykanów jako bezstronnych w tym sporze. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: bez strony (bez II, strona)