błąkać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przemieszczać się po jakimś terenie w różnych kierunkach, nie mając określonego celu lub nie mogąc znaleźć właściwej drogi

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

błąkać się kilka godzin, dni
błąkać się po bezdrożach, po lesie, po mieście, po okolicy, po świecie, po ulicach; po domu, po korytarzach
błąkać się przez całą noc
błąkać się w ciemnościach

	Wiele dni Bazyl błąkał się po wertepach, wsiach i lasach, szukając kontaktu z oddziałem. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002
	Koty od wyjazdu cioci błąkają się po domu bez celu, wyją i miauczą z tęsknoty, nie wiedzą, co ze sobą począć [...]. źródło: NKJP: Krystyna Janda: www.małpa.pl, 2004
	Tymczasem po Krakowie błąka się sporo zwierząt bez właścicieli. źródło: NKJP: Brak służb specjalnych, Dziennik Polski, 1998-02-24
	To most Świętokrzyski, to tu zawędrowałem w końcu, błąkając się po Powiślu. źródło: NKJP: Jacek Dobrowolski: 120 godzin, czyli Upadek pewnego dżentelmena, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błąkałem się +(e)m się błąkał	błąkałam się +(e)m się błąkała	błąkałom się +(e)m się błąkało	błąkaliśmy się +(e)śmy się błąkali	błąkałyśmy się +(e)śmy się błąkały
2 os.	błąkałeś się +(e)ś się błąkał	błąkałaś się +(e)ś się błąkała	błąkałoś się +(e)ś się błąkało	błąkaliście się +(e)ście się błąkali	błąkałyście się +(e)ście się błąkały
3 os.	błąkał się	błąkała się	błąkało się	błąkali się	błąkały się

bezosobnik: błąkano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się błąkał będę się błąkać	będę się błąkała będę się błąkać	będę się błąkało będę się błąkać	będziemy się błąkali będziemy się błąkać	będziemy się błąkały będziemy się błąkać
2 os.	będziesz się błąkał będziesz się błąkać	będziesz się błąkała będziesz się błąkać	będziesz się błąkało będziesz się błąkać	będziecie się błąkali będziecie się błąkać	będziecie się błąkały będziecie się błąkać
3 os.	będzie się błąkał będzie się błąkać	będzie się błąkała będzie się błąkać	będzie się błąkało będzie się błąkać	będą się błąkali będą się błąkać	będą się błąkały będą się błąkać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		błąkajmy się
2 os.	błąkaj się	błąkajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	błąkałbym się bym się błąkał	błąkałabym się bym się błąkała	błąkałobym się bym się błąkało	błąkalibyśmy się byśmy się błąkali	błąkałybyśmy się byśmy się błąkały
2 os.	błąkałbyś się byś się błąkał	błąkałabyś się byś się błąkała	błąkałobyś się byś się błąkało	błąkalibyście się byście się błąkali	błąkałybyście się byście się błąkały
3 os.	błąkałby się by się błąkał	błąkałaby się by się błąkała	błąkałoby się by się błąkało	błąkaliby się by się błąkali	błąkałyby się by się błąkały

bezosobnik: błąkano by się

bezokolicznik: błąkać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: błąkając się

gerundium: błąkanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: błąkający się

Rz_żywotny

+

błąkać się

+

(GDZIE)

płn. psł. *blǫkati sę