mędrzec

  • mężczyzna mądry i doświadczony
  • [mend-żec] lub pot. [mendżżec]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

    • brodaty; stary; grecki, hinduski, żydowski; biblijny, taoistyczny mędrzec; wschodni; dawni, starożytni mędrcy
    • mędrcy i poeci, mędrcy i prorocy; filozof i mędrzec; mistycy i mędrcy, pasterze i mędrcy
    • wiedza; postawa, spokój mędrca
    • być mędrcem
    • opowiadać o mędrcach
  • - Woda jest wszystkim - mówi mędrzec żyjącego w Mali ludu Dogonów, Ogotemmeli.

    źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 1998

    Dialektyka jest to „logika sprzeczności”, stosowana, jak mówią mędrcy, tam, gdzie nie wystarcza logika formalna [...].

    źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Zniewolony umysł, 1951

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. mędrzec
    mędrcy
    ndepr
    mędrce
    depr
    D. mędrca
    mędrców
    C. mędrcowi
    mędrcom
    B. mędrca
    mędrców
    N. mędrcem
    mędrcami
    Ms. mędrcu
    mędrcach
    W. mędrcu
    mędrcze
    mędrcy
    ndepr
    mędrce
    depr
  • Zob. mądry

CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SKN
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 26.10.2012