kluczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

nie mówić wprost, próbując coś ukryć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

Starsi jakby się krępowali. Nie pytają wprost, tylko kluczą, wypytując w ogóle o ciekawe propozycje.

źródło: NKJP: (KBS): Wakacje z adrenaliną, Express Ilustrowany, 2003-06-07

Dziadek sam zaczyna tę rozmowę, bez kluczenia, prosto z mostu.

źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988

[...] trochę plącząc się i klucząc, usiłował dać do zrozumienia Gomułce, że wzrostu literatury nie da się zmierzyć w procentach.

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski : Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kluczyłem +(e)m kluczył	kluczyłam +(e)m kluczyła	kluczyłom +(e)m kluczyło	kluczyliśmy +(e)śmy kluczyli	kluczyłyśmy +(e)śmy kluczyły
2 os.	kluczyłeś +(e)ś kluczył	kluczyłaś +(e)ś kluczyła	kluczyłoś +(e)ś kluczyło	kluczyliście +(e)ście kluczyli	kluczyłyście +(e)ście kluczyły
3 os.	kluczył	kluczyła	kluczyło	kluczyli	kluczyły

bezosobnik: kluczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kluczył będę kluczyć	będę kluczyła będę kluczyć	będę kluczyło będę kluczyć	będziemy kluczyli będziemy kluczyć	będziemy kluczyły będziemy kluczyć
2 os.	będziesz kluczył będziesz kluczyć	będziesz kluczyła będziesz kluczyć	będziesz kluczyło będziesz kluczyć	będziecie kluczyli będziecie kluczyć	będziecie kluczyły będziecie kluczyć
3 os.	będzie kluczył będzie kluczyć	będzie kluczyła będzie kluczyć	będzie kluczyło będzie kluczyć	będą kluczyli będą kluczyć	będą kluczyły będą kluczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kluczmy
2 os.	klucz	kluczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kluczyłbym bym kluczył	kluczyłabym bym kluczyła	kluczyłobym bym kluczyło	kluczylibyśmy byśmy kluczyli	kluczyłybyśmy byśmy kluczyły
2 os.	kluczyłbyś byś kluczył	kluczyłabyś byś kluczyła	kluczyłobyś byś kluczyło	kluczylibyście byście kluczyli	kluczyłybyście byście kluczyły
3 os.	kluczyłby by kluczył	kluczyłaby by kluczyła	kluczyłoby by kluczyło	kluczyliby by kluczyli	kluczyłyby by kluczyły

bezosobnik: kluczono by

bezokolicznik: kluczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: klucząc

gerundium: kluczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: kluczący

Rz_osobowy

+

kluczyć

+

Zob. klucz (od pierwotnego znaczenia 'coś zakrzywionego')