dokończyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

doprowadzić do końca rozpoczętą wypowiedź

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

synonimy:

domówić
dopowiedzieć

dokończyć kwestię, myśl, pytanie, wypowiedź, zdanie
dokończyć szeptem, cicho, ciszej; niespodziewanie; odważnie, spokojnie, szybko; po chwili
nie mieć odwagi; zdążyć dokończyć

	- Wie pan, akurat bardzo się spieszę. Za chwilę wchodzę na antenę i... - ...zaprasza pan do Trójki - dokończył człowiek w szarej wiatrówce. - Wiem. I niech mnie ręka boska broni przed odciąganiem pana od mikrofonu. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	– Dwadzieścia tysięcy?! – wykrztusił wreszcie detektyw. – Drugie tyle po wykonaniu zadania – dokończył milioner beznamiętnym tonem. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
	Może ta kompania zaopatrzenia nie jest taka do końca... nie dokończył myśli, bo nagle zadźwięczał ostry dzwonek telefonu. źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	Kiedyś, w czasie kolejnej wędrówki, spotkałem dziewczynę. Była - Wędrujący Euzebiusz przerwał, jego oczy zalśniły marzycielsko - była piękna - dokończył szeptem. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Pan Tu i Pan Tam, 1986
	- Wrogowi nie odważyłabym się życzyć, a co dopiero ponownie wdepnąć w to...w to.. - ze skurczem na twarzy Marta nie dokończyła zdania. źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokończyłem +(e)m dokończył	dokończyłam +(e)m dokończyła	dokończyłom +(e)m dokończyło	dokończyliśmy +(e)śmy dokończyli	dokończyłyśmy +(e)śmy dokończyły
2 os.	dokończyłeś +(e)ś dokończył	dokończyłaś +(e)ś dokończyła	dokończyłoś +(e)ś dokończyło	dokończyliście +(e)ście dokończyli	dokończyłyście +(e)ście dokończyły
3 os.	dokończył	dokończyła	dokończyło	dokończyli	dokończyły

bezosobnik: dokończono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dokończmy
2 os.	dokończ	dokończcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokończyłbym bym dokończył	dokończyłabym bym dokończyła	dokończyłobym bym dokończyło	dokończylibyśmy byśmy dokończyli	dokończyłybyśmy byśmy dokończyły
2 os.	dokończyłbyś byś dokończył	dokończyłabyś byś dokończyła	dokończyłobyś byś dokończyło	dokończylibyście byście dokończyli	dokończyłybyście byście dokończyły
3 os.	dokończyłby by dokończył	dokończyłaby by dokończyła	dokończyłoby by dokończyło	dokończyliby by dokończyli	dokończyłyby by dokończyły

bezosobnik: dokończono by

bezokolicznik: dokończyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dokończywszy

gerundium: dokończenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dokończony

odpowiednik aspektowy: dokańczać

Rz_osobowy	+	dokończyć	+	MOWA WPROST
Rz_osobowy	+	dokończyć	+	CO

Zob. kończyć