podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

8.

pot. jadąc dokądś własnym pojazdem, zawieźć kogoś do miejsca znajdującego się na trasie przejazdu

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

transport lądowy

hiperonimy:

podwieźć

	Już koło południa Monika zapragnęła iść na pocztę, a pan Jakub zaproponował, że chętnie ją podrzuci. źródło: KWSJP: listy do cosmo, Cosmopolitan, 2000, nr 6
	Za Nowym Targiem zatrzymał nas człowiek, który chciał, żeby go podrzucić do Myślenic. źródło: KWSJP: Tomasz Krzyżanowski: Kiedy my w Krakowie studentami byli... część II, Tygodnik Podhalański, 1997, nr 36
	Garda zatrzymał wóz. - Niech pan siada, podrzucę pana na ulicę Sosnową źródło: KWSJP: Romuald Cabaj: Trzebienie lasu, 1967
	Kiedyś podrzuciłem samochodem jednego miejscowego do kołchozu. źródło: KWSJP: Anna Cieślikiewicz, Dorota Kułaga: Parafia pod reaktorem, prasa, 2006
	Poproś Stefana, jak przyjedzie na obiad, żeby mnie podrzucił motorem na stację. źródło: KWSJP: Barbara Nawrocka: Gęsty las, 1965

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_osobowy

+

podrzucić

+

KOGO + DOKĄD + (CZYM)

Być może kalka ang. to drop (somebody); zob. rzucić