porywczy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

skłonny do gwałtownych reakcji i niepohamowany w uzewnętrznianiu emocji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

synonimy:

gwałtowny
impulsywny
krewki
popędliwy
wybuchowy

porywczy chłopak, człowiek, facet; lud, naród; porywcza kobieta
porywczy w mowie, w sądach; porywczy z natury
mniej, nadmiernie, niezmiernie, trochę porywczy
porywczy i energiczny; gwałtowny i porywczy; nerwowy i porywczy; niecierpliwy i porywczy; wybuchowy i porywczy
bardzo, dość, zbyt porywczy

	Sądzę, że do tragedii doprowadzili młodzi, porywczy ludzie, działający bez namysłu i bez opamiętania. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
	Harry jest porywczy z natury, trudno mu panować nad emocjami. źródło: NKJP: Barbara Burak: „Harry Potter” lekturą szkolną?, Wychowawca, 2010
	Był to naród krewki i porywczy; ponoć wywodzi się od jeńców tatarskich, wziętych do niewoli przez któregoś z polskich królów i zesłanych w głąb lasu, aby założyli w nim osadę i pracowali na chwałę monarchii. źródło: NKJP: (WALD): Zaczęło się od pastuchów, Dziennik Polski, 2001-12-22
	Chłopak jest dość porywczy, kiedyś pobił człowieka. źródło: NKJP: Bogdan Wasztyl: Kurczowo chwycę się życia, Dziennik Polski, 2002-03-30
	[...] wolałaby, aby traktować ją jak słodką i wiotką blondynkę z dołeczkami w buzi, ale jak się jest kobietą dużą, atletycznie zbudowaną, a w dodatku energiczną, zdecydowaną, porywczą i wybuchową, to nie pomogłyby żadne dołeczki. źródło: NKJP: Mariaż pana Kraszewskiego z panną Irką Wollen, Dziennik Polski, 2002-10-31

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. rwać