taktownie
-
książk. w sposób świadczący o czyimś takcie - umiejętności zachowania się odpowiedniego i niewywołującego konfliktów
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
antonimy: nietaktownie
-
- taktownie i dyskretnie, taktownie i kulturalnie, taktownie i z wyczuciem
- taktownie milczeć, pominąć coś, przemilczeć coś; mówić, powiedzieć coś, zapytać; zachować się/zachowywać się, zrobić coś
- bardzo, niezbyt taktownie
-
Izaura ani razu nie zapytała o ośrodek, a i on taktownie nie poruszał tego tematu.
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
Zachowuj się taktownie. Nie wypytuj o stan rodzinny i zarobki.
źródło: NKJP: Alina Opielińska: Jak go zauroczyć, Naj, 2003
Słuchałem gospodarzy i taktownie milczałem. Ambasador Polski musi utrzymywać jak najlepsze kontakty z ludźmi różnych przekonań, a swoje poglądy zachowywać dla siebie.
źródło: NKJP: Daniel Passent: Choroba dyplomatyczna, 2002
Jan Paweł II taktownie przypominał, że rządzący są odpowiedzialni za suwerenność Polski i przestrzeganie praw człowieka.
źródło: NKJP: Artur Domosławski: Pielgrzym nadziei i nakazów (1), Gazeta Wyborcza, 1997-05-26
- Mogłabym zdjąć mu z barków ciężar codzienności, wiązać krawaty [...].
- Ale przecież ten człowiek ma żonę - wtrąciłem niezbyt taktownie.źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009
-
część mowy: przysłówek
stopień równy taktownie
stopień wyższy taktowniej
-
Od: takt (kultura)