zarzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

mówić o kimś, że zrobił coś złego, zrobił coś w nieodpowiedni do sytuacji sposób lub charakteryzuje się niekorzystną w danej sytuacji cechą

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

oskarżać

zarzucać politykom, przeciwnikowi, rządowi
zarzucać antysemityzm, błędy, brak czegoś, kłamstwo, nieprawdę, nieuczciwość, niewiedzę, stronniczość, złą wolę
bezpodstawnie, niesłusznie zarzucać

	Prokuratura zarzuca im korupcję. źródło: KWSJP: Dariusz Delmanowicz: Na sali będzie tłok, Nowiny, 2006
	Ci chłopcy, którym zarzucają, że pobili Drzymałę, to zwykli mili ludzie, żadni bandyci. źródło: KWSJP: Piotr Pytlakowski: Mord na skarpie, Polityka, 2005
	Już wcześniej zarzucano Napoleonowi rozpustne życie, teraz ten temat rozwinięto. źródło: KWSJP: Bogdan Borucki: Napolen, Focus. Poznać i zrozumieć świat, 2003, nr 9
	Róża Żarska zarzuca nam kłamstwo i naruszenie dóbr osobistych. źródło: KWSJP: Anna Nalewajska: Świat według Róży, Życie Warszawy, 2001, nr 5/12
	Zarzucał dworzanom skłonność do kłamstwa, złośliwość i obłudę. źródło: KWSJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałem +(e)m zarzucał	zarzucałam +(e)m zarzucała	zarzucałom +(e)m zarzucało	zarzucaliśmy +(e)śmy zarzucali	zarzucałyśmy +(e)śmy zarzucały
2 os.	zarzucałeś +(e)ś zarzucał	zarzucałaś +(e)ś zarzucała	zarzucałoś +(e)ś zarzucało	zarzucaliście +(e)ście zarzucali	zarzucałyście +(e)ście zarzucały
3 os.	zarzucał	zarzucała	zarzucało	zarzucali	zarzucały

bezosobnik: zarzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zarzucał będę zarzucać	będę zarzucała będę zarzucać	będę zarzucało będę zarzucać	będziemy zarzucali będziemy zarzucać	będziemy zarzucały będziemy zarzucać
2 os.	będziesz zarzucał będziesz zarzucać	będziesz zarzucała będziesz zarzucać	będziesz zarzucało będziesz zarzucać	będziecie zarzucali będziecie zarzucać	będziecie zarzucały będziecie zarzucać
3 os.	będzie zarzucał będzie zarzucać	będzie zarzucała będzie zarzucać	będzie zarzucało będzie zarzucać	będą zarzucali będą zarzucać	będą zarzucały będą zarzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzucajmy
2 os.	zarzucaj	zarzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzucałbym bym zarzucał	zarzucałabym bym zarzucała	zarzucałobym bym zarzucało	zarzucalibyśmy byśmy zarzucali	zarzucałybyśmy byśmy zarzucały
2 os.	zarzucałbyś byś zarzucał	zarzucałabyś byś zarzucała	zarzucałobyś byś zarzucało	zarzucalibyście byście zarzucali	zarzucałybyście byście zarzucały
3 os.	zarzucałby by zarzucał	zarzucałaby by zarzucała	zarzucałoby by zarzucało	zarzucaliby by zarzucali	zarzucałyby by zarzucały

bezosobnik: zarzucano by

bezokolicznik: zarzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zarzucając

gerundium: zarzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zarzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucany

odpowiednik aspektowy: zarzucić

Rz_osobowy	+	zarzucać	+	KOMU + CO
Rz_osobowy	+	zarzucać	+	KOMU + że ZDANIE

Zob. rzucać