-
1.
opuszczenie jakiegoś miejsca -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
ruch i spoczynek -
- droga odwrotu
- rozpocząć; blokować, odciąć odwrót
-
Drzwi uchyliły się i do pokoju zajrzała ładna, ale lalkowata blondynka w białym fartuchu, z torbą w ręku. - Przepraszam, chyba się pomyliłam - bąknęła przestraszona. - Ależ skąd znowu - Skwarski wysunął się błyskawicznie na korytarz, blokując sprytnie odwrót blondynce i jej dwu koleżankom, obładowanym fryzjersko-kosmetycznym sprzętem.
źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978
- Sewentin dolars! - obniżył tymczasem cenę Arab. Gdy zszedł do szesnastu, a erekcja młodszego nie ustępowała, Lewicki zarządził odwrót - zaczęli zbierać manele, zwijali ręczniki i karimaty. Młodszy Arab ustawił się tak, żeby podziwiać wypięty tyłek Izaury.
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
Złapała go za rękę, nie bacząc na nic, ale się wywinął do tyłu i sprawdzał rozbieganymi oczami, czy korzenie drzewa nie zamykają mu odwrotu. Ucieknie!
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1990
Cena na metce i tak nakazywała odwrót. - W biodrach są w sam raz - wycedziła Karolina. - Tylko, niestety, na siedzeniu się tak jakoś dziwnie marszczą, fałdują.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odwrót
odwroty
D. odwrotu
odwrotów
C. odwrotowi
odwrotom
B. odwrót
odwroty
N. odwrotem
odwrotami
Ms. odwrocie
odwrotach
W. odwrocie
odwroty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego odwrócić; zob. wrócić