zaniepokoić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

stać się niespokojnym, myśląc, że stało się lub stanie się coś złego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Ponieważ - jak mówiłem - nie były przypisane do grupy, nikt z kandydatów na przewodników nie zaniepokoił się zniknięciem dziewcząt. Same dołączyły do zespołu i same z niego odeszły. źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
	W tej chwili gdzieś w głębi statku rozległo się głuche dudnienie i przenikliwe krzyki. - Cóż to takiego? Co tam się dzieje? - zaniepokoił się Smuga. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
	Sąsiedzi starszej niepełnosprawnej osoby zaniepokoili się tym, że nie reagowała na pukanie do drzwi. źródło: NKJP: (ZS): Dziennik Polski, 2002-06-05
	Fani tenisa zaniepokoili się o dalszą karierę Steffi Graf i powitali na szczycie Gabrielę Sabatini, która ponad dwa lata pościła od zwycięstw. źródło: NKJP: Gabriela Sabatini wygrała Masters, Gazeta Wyborcza, 1994-11-22
	Władze w końcu zaniepokoiły się, że jego pobyt za granicą tak się przedłuża i zaczęły nalegać, by wrócił do kraju. źródło: NKJP: Aleksander Kaczorowski: Życie jest w powieści, Gazeta Wyborcza,1995-12-08

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaniepokoiłem się +(e)m się zaniepokoił	zaniepokoiłam się +(e)m się zaniepokoiła	zaniepokoiłom się +(e)m się zaniepokoiło	zaniepokoiliśmy się +(e)śmy się zaniepokoili	zaniepokoiłyśmy się +(e)śmy się zaniepokoiły
2 os.	zaniepokoiłeś się +(e)ś się zaniepokoił	zaniepokoiłaś się +(e)ś się zaniepokoiła	zaniepokoiłoś się +(e)ś się zaniepokoiło	zaniepokoiliście się +(e)ście się zaniepokoili	zaniepokoiłyście się +(e)ście się zaniepokoiły
3 os.	zaniepokoił się	zaniepokoiła się	zaniepokoiło się	zaniepokoili się	zaniepokoiły się

bezosobnik: zaniepokojono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaniepokójmy się
2 os.	zaniepokój się	zaniepokójcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaniepokoiłbym się bym się zaniepokoił	zaniepokoiłabym się bym się zaniepokoiła	zaniepokoiłobym się bym się zaniepokoiło	zaniepokoilibyśmy się byśmy się zaniepokoili	zaniepokoiłybyśmy się byśmy się zaniepokoiły
2 os.	zaniepokoiłbyś się byś się zaniepokoił	zaniepokoiłabyś się byś się zaniepokoiła	zaniepokoiłobyś się byś się zaniepokoiło	zaniepokoilibyście się byście się zaniepokoili	zaniepokoiłybyście się byście się zaniepokoiły
3 os.	zaniepokoiłby się by się zaniepokoił	zaniepokoiłaby się by się zaniepokoiła	zaniepokoiłoby się by się zaniepokoiło	zaniepokoiliby się by się zaniepokoili	zaniepokoiłyby się by się zaniepokoiły

bezosobnik: zaniepokojono by się

bezokolicznik: zaniepokoić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaniepokoiwszy się

gerundium: zaniepokojenie się

rodzaj gramatyczny: dk

Zob. pokój