ostrzelać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wielokrotnie strzelić z broni do określonego celu

[ostszelać] lub pot. [osczszelać], lub pot. [oszczszelać]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

	synonimy:	obstrzelać
	hiperonimy:	strzelić

Hezbollah ostrzelał; artyleria ostrzelała; wojsko ostrzelało; bandyci, bojownicy, napastnicy, policjanci, sprawcy, terroryści, zamachowcy, żołnierze; Chorwaci, Niemcy, Palestyńczycy... ostrzelali; bombowce, czołgi, helikoptery, myśliwce, samoloty, śmigłowce ostrzelały
ostrzelać tłum; Amerykanów; kolumnę (uchodźców, samochodów...), konwój, patrol; pozycje Irakijczyków, Francuzów...; autobus, pociąg, samochód, statek; ambasadę, budynek, parlament, posterunek; miasto, wioskę,
ostrzelać rakietami
ostrzelać z broni (maszynowej, palnej), z działa, z granatników, z kałasznikowa, z karabinów, z moździerzy,
ostrzelać przez pomyłkę
ostrzelać kilkakrotnie, ponownie; skutecznie
ostrzelać i zbombardować, ostrzelać i obrzucić (bombami, granatami)
zostać ostrzelanym
omyłkowe ostrzelanie; rozkaz ostrzelania

	Którejś nocy rosyjscy kanonierzy ostrzelali z dział chałupy na skraju wsi. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004
	Czołgi batalionu nordyckiego ONZ ostrzelały w piątek późnym wieczorem pozycje Serbów w pobliżu Tuzli, zabijając dziewięciu żołnierzy serbskich. źródło: NKJP: Kolej na Brczko, Gazeta Wyborcza, 1994-05-04
	Samolot ten, ostrzelany poprzedniego dnia przez myśliwce Salwadoru, miał dziury w burcie, połatane nie heblowanymi deskami. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Wojna futbolowa, 2005
	Nie jestem pewny, czy nie ostrzelają nas z tyłu. źródło: NKJP: Internet
	Policjant, który oglądał szyby, stwierdził, że zniszczenia są wynikiem ostrzelania z wiatrówki. źródło: NKJP: /ZS/: Nocny kowboj z wiatrówką, Echo Dnia, 2005-05-19

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ostrzelałem +(e)m ostrzelał	ostrzelałam +(e)m ostrzelała	ostrzelałom +(e)m ostrzelało	ostrzelaliśmy +(e)śmy ostrzelali	ostrzelałyśmy +(e)śmy ostrzelały
2 os.	ostrzelałeś +(e)ś ostrzelał	ostrzelałaś +(e)ś ostrzelała	ostrzelałoś +(e)ś ostrzelało	ostrzelaliście +(e)ście ostrzelali	ostrzelałyście +(e)ście ostrzelały
3 os.	ostrzelał	ostrzelała	ostrzelało	ostrzelali	ostrzelały

bezosobnik: ostrzelano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ostrzelajmy
2 os.	ostrzelaj	ostrzelajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ostrzelałbym bym ostrzelał	ostrzelałabym bym ostrzelała	ostrzelałobym bym ostrzelało	ostrzelalibyśmy byśmy ostrzelali	ostrzelałybyśmy byśmy ostrzelały
2 os.	ostrzelałbyś byś ostrzelał	ostrzelałabyś byś ostrzelała	ostrzelałobyś byś ostrzelało	ostrzelalibyście byście ostrzelali	ostrzelałybyście byście ostrzelały
3 os.	ostrzelałby by ostrzelał	ostrzelałaby by ostrzelała	ostrzelałoby by ostrzelało	ostrzelaliby by ostrzelali	ostrzelałyby by ostrzelały

bezosobnik: ostrzelano by

bezokolicznik: ostrzelać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ostrzelawszy

gerundium: ostrzelanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ostrzelany

odpowiednik aspektowy: ostrzeliwać

+

ostrzelać

+

KOGO/CO + (z CZEGO)

Zob. strzelić