sprzeczać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spierać się z kimś, chcąc pozostać przy swojej racji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	czubić się ścinać się
	hiperonimy:	spierać się

	Obie strony sprzeczały się również o to, ile trwać ma okres przejściowy od autonomii do niepodległości, jaka ma być liczebność palestyńskiej policji i jej uzbrojenie. źródło: NKJP: Bartosz Węglarczyk: Izrael - Palestyńczycy, Gazeta Wyborcza, 1993-08-30
	- Każdy z braci Grabowskich - Mikołaj, Andrzej i Wiktor mają inne wspomnienia z tamtych czasów i często sprzeczają się, kto ma rację - mówi reżyser. źródło: NKJP: (eba): Strzelanka lat 50. i 60., Gazeta Krakowska, 2003-06-21
	Kasa Amanuel sprzeczał się z Francuzem o kolej Addis Abeba - Dżibuti. źródło: NKJP: Marian Brandys: Z panem Biegankiem w Abisynii, 1962
	Ceny w hotelach dyktuje rynek i sprzeczać się, że jest inaczej, nie ma sensu. źródło: NKJP: Jerzy Piekarczyk: Spanie pod Wawelem, Gazeta Krakowska, 2002-06-30
	Potrącały się, wchodziły sobie w drogę, rzucały na siebie pełne żalu spojrzenia i jedna drugiej zabierała spod ręki czy to talerzyk, czy filiżankę, a nawet milcząco jakby sprzeczały się, nie ruszaj tego, to moje, a ty zabrałaś przedtem moje. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzeczałem się +(e)m się sprzeczał	sprzeczałam się +(e)m się sprzeczała	sprzeczałom się +(e)m się sprzeczało	sprzeczaliśmy się +(e)śmy się sprzeczali	sprzeczałyśmy się +(e)śmy się sprzeczały
2 os.	sprzeczałeś się +(e)ś się sprzeczał	sprzeczałaś się +(e)ś się sprzeczała	sprzeczałoś się +(e)ś się sprzeczało	sprzeczaliście się +(e)ście się sprzeczali	sprzeczałyście się +(e)ście się sprzeczały
3 os.	sprzeczał się	sprzeczała się	sprzeczało się	sprzeczali się	sprzeczały się

bezosobnik: sprzeczano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się sprzeczał będę się sprzeczać	będę się sprzeczała będę się sprzeczać	będę się sprzeczało będę się sprzeczać	będziemy się sprzeczali będziemy się sprzeczać	będziemy się sprzeczały będziemy się sprzeczać
2 os.	będziesz się sprzeczał będziesz się sprzeczać	będziesz się sprzeczała będziesz się sprzeczać	będziesz się sprzeczało będziesz się sprzeczać	będziecie się sprzeczali będziecie się sprzeczać	będziecie się sprzeczały będziecie się sprzeczać
3 os.	będzie się sprzeczał będzie się sprzeczać	będzie się sprzeczała będzie się sprzeczać	będzie się sprzeczało będzie się sprzeczać	będą się sprzeczali będą się sprzeczać	będą się sprzeczały będą się sprzeczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sprzeczajmy się
2 os.	sprzeczaj się	sprzeczajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzeczałbym się bym się sprzeczał	sprzeczałabym się bym się sprzeczała	sprzeczałobym się bym się sprzeczało	sprzeczalibyśmy się byśmy się sprzeczali	sprzeczałybyśmy się byśmy się sprzeczały
2 os.	sprzeczałbyś się byś się sprzeczał	sprzeczałabyś się byś się sprzeczała	sprzeczałobyś się byś się sprzeczało	sprzeczalibyście się byście się sprzeczali	sprzeczałybyście się byście się sprzeczały
3 os.	sprzeczałby się by się sprzeczał	sprzeczałaby się by się sprzeczała	sprzeczałoby się by się sprzeczało	sprzeczaliby się by się sprzeczali	sprzeczałyby się by się sprzeczały

bezosobnik: sprzeczano by się

bezokolicznik: sprzeczać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: sprzeczając się

gerundium: sprzeczanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: sprzeczający się

Zob. przeczyć