postrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

zranić człowieka albo zwierzę w trakcie strzelania

[postszelić] lub pot. [posczszelić], lub pot. [poszczszelić]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

hiperonimy:

zranić

policjant, snajper, sprawca, zamachowiec postrzelił; żołnierze postrzelili
postrzelić chłopca, człowieka, kobietę, kolegę, mężczyznę, syna; bandytę, funkcjonariusza, księdza, złodzieja; konia, psa
postrzelić w brzuch, w głowę, w klatkę piersiową, w nogę, w pierś, w plecy, w płuco, w ramię, w rękę, w udo
postrzelić w lesie
postrzelić ciężko, niegroźnie, śmiertelnie; przypadkowo
zostać postrzelonym
postrzelony ptak; postrzelona zwierzyna

	Policjant najpierw oddał w powietrze strzał ostrzegawczy. Gdy to nie przyniosło skutku, postrzelił zbiega w nogę. źródło: NKJP: (Adk): Udaremniona próba ucieczki, Nowiny Raciborskie, 2007-05-15
	Wtedy, kiedy mnie Niemcy postrzelili, byłem jeszcze dzieckiem. źródło: NKJP: Stoi o odszkodowanie, Dziennik Polski, 2000-04-20
	Myśliwy postrzelił psa, który szedł z dziewczynką na spacer. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 06.06.2002
	Nasz guru był chyba agentem ochrany, tajnej policji carskiej, ponieważ w roku 1905 został postrzelony przez polskich bojowców. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	W tej mgle postrzeli pani któregoś z naszych! źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postrzeliłem +(e)m postrzelił	postrzeliłam +(e)m postrzeliła	postrzeliłom +(e)m postrzeliło	postrzeliliśmy +(e)śmy postrzelili	postrzeliłyśmy +(e)śmy postrzeliły
2 os.	postrzeliłeś +(e)ś postrzelił	postrzeliłaś +(e)ś postrzeliła	postrzeliłoś +(e)ś postrzeliło	postrzeliliście +(e)ście postrzelili	postrzeliłyście +(e)ście postrzeliły
3 os.	postrzelił	postrzeliła	postrzeliło	postrzelili	postrzeliły

bezosobnik: postrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		postrzelmy
2 os.	postrzel	postrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postrzeliłbym bym postrzelił	postrzeliłabym bym postrzeliła	postrzeliłobym bym postrzeliło	postrzelilibyśmy byśmy postrzelili	postrzeliłybyśmy byśmy postrzeliły
2 os.	postrzeliłbyś byś postrzelił	postrzeliłabyś byś postrzeliła	postrzeliłobyś byś postrzeliło	postrzelilibyście byście postrzelili	postrzeliłybyście byście postrzeliły
3 os.	postrzeliłby by postrzelił	postrzeliłaby by postrzeliła	postrzeliłoby by postrzeliło	postrzeliliby by postrzelili	postrzeliłyby by postrzeliły

bezosobnik: postrzelono by

bezokolicznik: postrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: postrzeliwszy

gerundium: postrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: postrzelony

+

postrzelić

+

KOGO/CO + (w CO)