odpokutować - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

odbyć pokutę - karę za przewinienia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

więzienie i kara

	Nieobecność Frankowskiego na pewno martwi kibiców Wisły, ale z drugiej strony pocieszać może fakt, że po odpokutowaniu kary za czerwoną kartkę otrzymaną w spotkaniu z Widzewem zagra Ryszard Czerwiec. źródło: NKJP: (GW): Kto zastąpi Frankowskiego?, Dziennik Polski - Sport , 1999-08-20
	W czerwcu tegoż roku powrócił do Norymbergi, oddając się w ręce władz. Jednak, zgodnie z prawem, za ucieczkę musiał dodatkowo odpokutować. Skazano go na czterotygodniowe więzienie za złamanie przysięgi oraz na wysokie koszty postępowania sądowego [...] źródło: NKJP: Napiętnowanie Stwosza, Dziennik Polski - Pejzaż, 2002-01-26
	Wszyscy podejrzani potwierdzili, że chcą poddać się dobrowolnie karze, pięć osób zamierza odpokutować swoją winę w więzieniu. źródło: NKJP: /pok/: Chcą do więzienia, Echo Dnia, 2005-02-12
	[...] być może bardziej przejmujemy się losem sprawców niż ich ofiar. Kara śmierci byłaby ułatwieniem, ale czy słusznym? Sprawca chyba powinien odpokutować swoją winę, chociażby ciężką pracą do końca życia. źródło: NKJP: Adam Wajrak: Warszawski marsz przeciw przemocy, Gazeta Wyborcza, 1997-06-24,

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowałem +(e)m odpokutował	odpokutowałam +(e)m odpokutowała	odpokutowałom +(e)m odpokutowało	odpokutowaliśmy +(e)śmy odpokutowali	odpokutowałyśmy +(e)śmy odpokutowały
2 os.	odpokutowałeś +(e)ś odpokutował	odpokutowałaś +(e)ś odpokutowała	odpokutowałoś +(e)ś odpokutowało	odpokutowaliście +(e)ście odpokutowali	odpokutowałyście +(e)ście odpokutowały
3 os.	odpokutował	odpokutowała	odpokutowało	odpokutowali	odpokutowały

bezosobnik: odpokutowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odpokutujmy
2 os.	odpokutuj	odpokutujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowałbym bym odpokutował	odpokutowałabym bym odpokutowała	odpokutowałobym bym odpokutowało	odpokutowalibyśmy byśmy odpokutowali	odpokutowałybyśmy byśmy odpokutowały
2 os.	odpokutowałbyś byś odpokutował	odpokutowałabyś byś odpokutowała	odpokutowałobyś byś odpokutowało	odpokutowalibyście byście odpokutowali	odpokutowałybyście byście odpokutowały
3 os.	odpokutowałby by odpokutował	odpokutowałaby by odpokutowała	odpokutowałoby by odpokutowało	odpokutowaliby by odpokutowali	odpokutowałyby by odpokutowały

bezosobnik: odpokutowano by

bezokolicznik: odpokutować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odpokutowawszy

gerundium: odpokutowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odpokutowany

Rz osobowy	+	odpokutować	+	(CO) + (CZYM)
Rz osobowy	+	odpokutować	+	(za CO)

Zob. pokuta