doświadczony - Wielki słownik języka polskiego PAN

taki, który ma dużą wiedzę i umiejętności w jakiejś dziedzinie, nabyte dzięki długiej pracy lub uczestniczeniu w różnych wydarzeniach

[dośfiatczony] lub pot. [dośfiatczczony]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

doświadczony dyplomata, działacz, fachowiec, funkcjonariusz, instruktor, inwestor, kapitan, kierowca, lekarz, narciarz, nauczyciel, partner, parlamentarzysta, pilot, piłkarz, policjant, polityk, pracownik, prawnik, przyjaciel, psycholog, samorządowiec, specjalista, taternik, trener, urzędnik, wódz, zawodnik, żeglarz, żołnierz; doświadczona kobieta, matka, sekretarka; kadra, załoga
doświadczony w zarządzaniu funduszami, w pracy z młodzieżą, w walce, w wojennym rzemiośle
doświadczony zawodowo, życiowo
mądry i doświadczony, przebiegły i doświadczony, stary i doświadczony, utalentowany i doświadczony

	Dowództwo objął stary i doświadczony żołnierz. źródło: KWSJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
	Salvatore okazał się śmielszy, pewniejszy siebie i bardziej doświadczony. źródło: KWSJP: Karol Estreicher: Krystianna, 1957
	Pełen energii, zręczny dyplomata [...], doświadczony w kierowaniu ministerstwem, człowiek szerokich horyzontów zdawał się być rzeczywiście najlepszym kandydatem. źródło: KWSJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
	Gdyby ktoś mniej od Smugi doświadczony w obcowaniu z dzikimi zwierzętami znalazł się nieoczekiwanie sam na sam z uwolnionym tygrysem, najprawdopodobniej nie uniknąłby śmierci. źródło: KWSJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	doświadczony	+	w CZYM
szyk: tylko prepozycja

Zob. doświadczyć