kłócić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

nie zgadzając się z kimś w jakiejś sprawie, prowadzić z nim gwałtowną i emocjonalną wymianę zdań, w taki sposób, że każda strona chce osiągnąć swój cel i pozostać przy swojej racji

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Relacje znaczeniowe

synonimy:

gryźć się
spinać się
wadzić się

Połączenia

baby, chłopcy, dorośli, dzieci, kobiety, ludzie, mężczyźni, Polacy, politycy, radni, rodzice kłócą się
kłócić się o cenę, o pieniądze; o miejsce; o słowa, o sprawy; o drobiazgi, o szczegóły; o politykę, o stołki; o wszystko,
kłócić się z mamą, z matką, z mężem, z ojcem, z rodzicami, z żoną; z klientem, z policjantami, z trenerami
kłócić się ciągle, często, nieustannie; strasznie; nieco, trochę; zajadle, zawzięcie, zażarcie

Cytaty

	Rózia, która zazwyczaj kłóciła się z Madzią o wszystko, przypomniała sobie, że Madzia jest jej najlepszą przyjaciółką. źródło: NKJP: Monika Rakusa: Baśnie dla Antosia, 2010
	Kłóciły się ciągle, przeklinały, a nawet biły. źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
	W ciszy, która zapadła w mieszkaniu, słychać było, jak sąsiedzi piętro niżej kłócą się, gdzie mają jechać na weekend. źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
	Towarzystwo opieki nad zwierzętami, inspektorat weterynarii i wójt Mstowa kłócą się, kto powinien się zająć pozbawionym opieki stadem krów z Mokrzeszy. źródło: NKJP: mp: Krajobraz po corridzie, Trybuna Śląska, 2003-06-21
	Muchomora sromotnikowego zbierają przeważnie ludzie zbyt ufający swemu doświadczeniu. Potem rodzina leży pod aparaturą, my wykrywamy amanitynę, a facet jeszcze kłóci się, że to nie mógł być muchomor! źródło: NKJP: Monika Panfil: Zielonkawy morderca, Gazeta Wyborcza, 1994-09-15

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	kłócę się	kłócimy się
2 os.	kłócisz się	kłócicie się
3 os.	kłóci się	kłócą się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kłóciłem się +(e)m się kłócił	kłóciłam się +(e)m się kłóciła	kłóciłom się +(e)m się kłóciło	kłóciliśmy się +(e)śmy się kłócili	kłóciłyśmy się +(e)śmy się kłóciły
2 os.	kłóciłeś się +(e)ś się kłócił	kłóciłaś się +(e)ś się kłóciła	kłóciłoś się +(e)ś się kłóciło	kłóciliście się +(e)ście się kłócili	kłóciłyście się +(e)ście się kłóciły
3 os.	kłócił się	kłóciła się	kłóciło się	kłócili się	kłóciły się

bezosobnik: kłócono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się kłócił będę się kłócić	będę się kłóciła będę się kłócić	będę się kłóciło będę się kłócić	będziemy się kłócili będziemy się kłócić	będziemy się kłóciły będziemy się kłócić
2 os.	będziesz się kłócił będziesz się kłócić	będziesz się kłóciła będziesz się kłócić	będziesz się kłóciło będziesz się kłócić	będziecie się kłócili będziecie się kłócić	będziecie się kłóciły będziecie się kłócić
3 os.	będzie się kłócił będzie się kłócić	będzie się kłóciła będzie się kłócić	będzie się kłóciło będzie się kłócić	będą się kłócili będą się kłócić	będą się kłóciły będą się kłócić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kłóćmy się
2 os.	kłóć się	kłóćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kłóciłbym się bym się kłócił	kłóciłabym się bym się kłóciła	kłóciłobym się bym się kłóciło	kłócilibyśmy się byśmy się kłócili	kłóciłybyśmy się byśmy się kłóciły
2 os.	kłóciłbyś się byś się kłócił	kłóciłabyś się byś się kłóciła	kłóciłobyś się byś się kłóciło	kłócilibyście się byście się kłócili	kłóciłybyście się byście się kłóciły
3 os.	kłóciłby się by się kłócił	kłóciłaby się by się kłóciła	kłóciłoby się by się kłóciło	kłóciliby się by się kłócili	kłóciłyby się by się kłóciły

bezosobnik: kłócono by się

bezokolicznik: kłócić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: kłócąc się

gerundium: kłócenie się

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kłócenie się	kłócenia się
D.	kłócenia się	kłóceń się
C.	kłóceniu się	kłóceniom się
B.	kłócenie się	kłócenia się
N.	kłóceniem się	kłóceniami się
Ms.	kłóceniu się	kłóceniach się
W.	kłócenie się	kłócenia się

imiesłów przymiotnikowy czynny: kłócący się

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kłócący się	kłócący się	kłócący się	kłócące się	kłócąca się
D.	kłócącego się	kłócącego się	kłócącego się	kłócącego się	kłócącej się
C.	kłócącemu się	kłócącemu się	kłócącemu się	kłócącemu się	kłócącej się
B.	kłócącego się	kłócącego się	kłócący się	kłócące się	kłócącą się
N.	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się	kłócącą się
Ms.	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się	kłócącej się

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kłócący się	kłócący się	kłócące się	kłócące się
D.	kłócących się	kłócących się	kłócących się	kłócących się
C.	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się	kłócącym się
B.	kłócących się	kłócących się	kłócących się	kłócące się
N.	kłócącymi się	kłócącymi się	kłócącymi się	kłócącymi się
Ms.	kłócących się	kłócących się	kłócących się	kłócących się

Składnia

Rz_osobowy	+	kłócić się	+	(z KIM) + (o CO)
Rz_{osobowy; pl}	+	kłócić się	+	(o CO)
Rz_osobowy	+	kłócić się	+	(z KIM) + ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_{osobowy; pl}	+	kłócić się	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_osobowy	+	kłócić się	+	(z KIM) + ŻE
Rz_{osobowy; pl}	+	kłócić się	+	ŻE

Pochodzenie

psł. *koltiti sę 'spierać się'