spłacić - Wielki słownik języka polskiego PAN

skończyć stopniowe oddawanie należnych komuś pieniędzy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

hiperonimy:

oddać

klient, kredytobiorca; rząd, skarb państwa spłacił; gmina; firma, spółka spłaciła; miasto spłaciło; lokatorzy spłacili
spłacić miastu, państwu; bankowi
spłacić mieszkanie; dług, kredyt, należności, pożyczkę, wierzytelności, zadłużenie, zaległości, zobowiązania; odsetki, raty; koszty czegoś, jakąś kwotę; brata, pracowników, wierzycieli
spłacić dostawami czegoś, towarami
spłacić w ratach; w terminie
spłacić z dochodów, z dotacji, z jakichś środków, z jakichś wpływów
spłacić przedterminowo, szybko; całkowicie, częściowo
móc, zdołać; chcieć, musieć, postanowić, zamierzać; obiecać spłacić

	[...] starosta otrzymał od Ministerstwa Finansów dokument, który jednoznacznie określa, że ubiegłoroczny dług można spłacić tegorocznymi pieniędzmi. źródło: NKJP: (MB): Komornik w szpitalu, Echo Dnia, 2004-11-16
	[...] poza Finlandią (około 8 mln dolarów długu), żaden z krajów nie spłacił Stanom Zjednoczonym wszystkich swych długów wojennych. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 2002
	Gdyby porozumienie zostało podpisane, wówczas, aby nie opóźniać terminu zakończenia prac, moglibyśmy przesunąć tymczasowo własne pieniądze i spłacić dług firmie [...]. źródło: NKJP: (BK): Zeszli z budowy, Dziennik Polski, 1999-07-12
	W 1899 roku współwłaścicielami „Adasiówki” stali się Antonina Majewska i dr Bronisław Chwistek, który w 1905r., spłaciwszy kuzynkę, zorganizował tu lecznicę dla nerwowo chorych. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995
	Znosiła z pogodą ducha kolejne życiowe ciosy: bankructwo męża, śmierć trzech córek. Ojciec spłacił wierzycieli, ale na podwieczorki z czekoladą i pomarańczami już ich nie było stać. źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Ludzkie Dzieło Boże, Polityka, 2002-10-05

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłaciłem +(e)m spłacił	spłaciłam +(e)m spłaciła	spłaciłom +(e)m spłaciło	spłaciliśmy +(e)śmy spłacili	spłaciłyśmy +(e)śmy spłaciły
2 os.	spłaciłeś +(e)ś spłacił	spłaciłaś +(e)ś spłaciła	spłaciłoś +(e)ś spłaciło	spłaciliście +(e)ście spłacili	spłaciłyście +(e)ście spłaciły
3 os.	spłacił	spłaciła	spłaciło	spłacili	spłaciły

bezosobnik: spłacono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spłaćmy
2 os.	spłać	spłaćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłaciłbym bym spłacił	spłaciłabym bym spłaciła	spłaciłobym bym spłaciło	spłacilibyśmy byśmy spłacili	spłaciłybyśmy byśmy spłaciły
2 os.	spłaciłbyś byś spłacił	spłaciłabyś byś spłaciła	spłaciłobyś byś spłaciło	spłacilibyście byście spłacili	spłaciłybyście byście spłaciły
3 os.	spłaciłby by spłacił	spłaciłaby by spłaciła	spłaciłoby by spłaciło	spłaciliby by spłacili	spłaciłyby by spłaciły

bezosobnik: spłacono by

bezokolicznik: spłacić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spłaciwszy

gerundium: spłacenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: spłacony

odpowiednik aspektowy: spłacać

Zob. płacić