kpina - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

słowa lub zachowanie wyrażające negatywne nastawienie do jakiejś osoby i chęć dokuczenia jej

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

drwina

delikatna, lekka, łagodna; czysta, istna, jawna, zwykła; bolesna, cyniczna, okrutna, ostra, wielka, zjadliwa; ukryta kpina; bezlitosne, nieustanne, niewybredne kpiny
kpina i szyderstwo; kpiny i docinki, kpiny i żarty
obiekt, przedmiot kpin
powód do kpin
obawa przed kpiną
robić kpiny z czegoś
odpowiedzieć/odpowiadać kpiną
narazić/narażać się na kpinę

	- Skąd się wziąłeś na naszej wyspie?. - To wasza ta wyspa? - w głosie obcego zabrzmiała kpina . - Naturalnie, że nasza! Bo myśmy ją odkryli i zawsze tu przychodzimy. źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
	Człowiek ten jest przekonany, że „bycie kimś” wymaga od niego maksimum dostojeństwa. Efekt jego zachowania przynosi jednak skutki odwrotne od zamierzonych. Chce być autorytetem, osobą wzbudzającą powszechny respekt, a staje się obiektem kpin i żartów. źródło: NKJP: A.M.: W pracy, Mazowieckie To i Owo, 2001-08-01
	Hirszel nie obrażał się nigdy, choć często bywał tematem złośliwych kpin i docinków. źródło: NKJP: Stanisław Zieliński: W stronę Pysznej, 2008
	W niedzielę, dla podkreślenia swej pozycji, maszerowała do kościoła w miejskich sukniach i w kapeluszu z gęstą woalką, zasłaniającą górną część twarzy. Kapelusz był przedmiotem bezlitosnych kpin. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

kpina

+

(z KOGO/CZEGO)

Zob. kiep