-
1.
grupa ludzi wywodząca się od wspólnego przodka, zamieszkująca wspólne terytorium, mająca wspólny język, wierzenia i zwyczaje i tworząca cywilizacyjnie niezbyt rozwiniętą wspólnotę społeczną -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną -
- koczownicze, pasterskie, rolnicze, wędrowne, wojownicze; afrykańskie, celtyckie, germańskie, greckie, hebrajskie, izraelskie, słowiańskie; miejscowe, sąsiednie, tubylcze; dzikie, prymitywne, wrogie plemię
- plemię dzikusów, wojowników; Apaczów, Bojów, Bałtów, Hutu, Indian, Majów, Słowian, Tutsi; Afryki
- członek, potomek, wódz; kultura, obyczaje, tradycja, wędrówka, życie plemienia; walki plemion
- kobieta, osoba, mężczyzna z plemienia
- należeć do plemienia; pochodzić z plemienia
-
Stolica Rwandy - Kigali - znajduje się, przynajmniej częściowo, w rękach rebeliantów z plemienia Tutsi.
źródło: NKJP: Małgorzata Alterman, Tomasz Surdel: Rwanda, Gazeta Wyborcza, 1994-04-14
Wódz plemienia poinformował białych łowców, iż rozesłał już tropicieli na poszukiwanie większego stada kangurów.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1995
Obie te społeczności, a więc osiadłe, rolnicze plemiona Bantu i ruchliwe, lotne plemiona koczownicze Tuaregów, miały zawsze dwie odmienne filozofie.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004
Wyrafinowana kultura osiadłych bogatych Egipcjan była dla koczowniczych plemion Izraela całkowicie niezrozumiała.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Papirusowa pornografia, Polityka, 2002-10-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. plemię
plemiona
D. plemienia
plemion
C. plemieniu
plemionom
B. plemię
plemiona
N. plemieniem
plemionami
Ms. plemieniu
plemionach
W. plemię
plemiona
-
psł. *plemę ( < *pledmen- ) 'rodzina, ród, plemię'
Wyraz w związku etymologicznym z psł. *plodъ 'płód' (Bor); zob. płód