niezwykłość - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

cecha czegoś, co różni się od innych obiektów tego samego rodzaju, z którymi ludzie najczęściej się stykają, i dlatego zwraca uwagę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

artystyczna, barwna niezwykłość
niezwykłość człowieka; architektury, Krakowa; krajobrazu, miejsc, przyrody; dzieła, filmu, muzeum, obrazu, spektaklu, widowiska, wystawy; instrumentu, języka; czyichś losów; pontyfikatu, sytuacji, wydarzenia, zdarzeń; odkrycia, pomysłu; wyobraźni, zjawiska; chwili, czasu; świata
atmosfera, aura, klimat, nastrój; nimb, poczucie, świadomość, wrażenie; encyklopedia, targi niezwykłości
docenić, dostrzec/dostrzegać, odkrywać, odnaleźć, poczuć, coś podkreślać, ukazywać, uznać, zrozumieć niezwykłość

	[...] nie tylko mieszkańcy miasta, ale każdy, kto choć krótko przebywał we Lwowie, odczuwał jego niezwykłość. Niezwykłość krajobrazu, niezwykłość architektury, a przede wszystkim niezwykłość ludzi, którzy Lwów tworzyli i którzy Lwów kochali. źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Świat zapamiętany, 2002
	[...] rzeczywiście Polacy zaczęli lgnąć do siebie. Jest w tym jakieś uniesienie, poczucie niezwykłości chwili i swego rodzaju odświętność źródło: NKJP: Grzegorz Miecugow: Bliżsi sobie, Dziennik Polski, 2005-04-07
	Umieć zachwycać się - to może najważniejsze, bo to oznacza, że nasza wrażliwość jest żywa, że chłonie, umie dostrzec niezwykłość i piękno w rzeczy najbardziej błahej, codziennej. źródło: NKJP: Ryszard Kapuścinski: Lapidaria IV-VI, 2008
	Większość przekładów z języka niemieckiego czy angielskiego zagubiła klimat niezwykłości tych utworów oraz specyficzny humor pojawiający się w baśniach. źródło: NKJP: Julita Pasikowska-Karlitz:Genialny dziwak, Gazeta Poznańska, 2005-12-21

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

Inne uwagi

Zwykle lp

Zob. zwykły