-
1.
wojsk. żołnierz wykonujący czynności związane z nastawianiem przyrządów celowniczych i z celowaniem z broni, która wymaga obsługi przez więcej niż jedną osobę -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
hiperonimy: żołnierz
-
- celowniczy bewupa, erkaemu, wukaemu; karabinu maszynowego
-
Tym razem celowniczy ustawił odległość idealnie: pocisk przemknął na wysokości samochodowych reflektorów [...].
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
Centrala składała się z trzech części. Część pierwszą, obserwacyjno-pomiarową, stanowiły dwie wieże kierowania ogniem [...]. Na każdej z nich znajdowała się luneta obserwacyjno-celownicza, za pomocą której celowniczy obserwował nieprzerwanie wskazany przez dowódcę baterii cel
źródło: NKJP: Piotr Matejuk: Wojskowe przyrządy optyczne w II Rzeczypospolitej, 1997
„Robert, ognia!” - chce krzyczeć do celowniczego erkaemu [...].
źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie - rocznik 20, 1957
„Pręgus” i „Sęp” to są dwie postaci, z którymi bardzo się zżyłem w sekcji karabinu maszynowego. Byłem tam celowniczym, a oni moimi amunicyjnymi.
źródło: NKJP: Aneta Mikulska: Wspomnienia druha Śwista, Lokalna, 2002-03-26
Ruchy nasze stały się powolne, celowniczowie przywarli z nową uwagą do swych przezierników.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. celowniczy
celowniczowie
celowniczy
ndepr celownicze
depr D. celowniczego
celowniczych
C. celowniczemu
celowniczym
B. celowniczego
celowniczych
N. celowniczym
celowniczymi
Ms. celowniczym
celowniczych
W. celowniczy
celowniczowie
celowniczy
ndepr celownicze
depr -
+ celowniczy + (CZEGO) -