dyskontować - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. wykorzystywać coś dla osiągnięcia korzyści

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

własność

	Przypomniano sobie jego przeszłość rewolucyjną, którą nie lubił się popisywać ani nie chciał jej dyskontować. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1966
	Jak zaświadcza w swoich wspomnieniach Mołotow, Stalin nieraz mówił mu, że w przeszłości Rosja nie potrafiła należycie dyskontować sukcesów militarnych i że to musi ulec radykalnej odmianie. źródło: NKJP: Eugeniusz Duraczyński: Rząd polski na uchodźstwie 1939-1945: organizacja, personalia, polityka, 1993
	Jeszcze się pławił w blasku swego niedawnego „naukowego sukcesu”, który umiejętnie dyskontował i - miał piękną młodą kochankę, w której wzbudził autentyczną namiętność. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993
	[...] nowa polityka przyjęła założenie wszechstronnego dyskontowania walorów nadmorskiego położenia Polski oraz stopniowego przekształcania jej w kraj rzeczywiście morski. źródło: NKJP: Tadeusz Fiszbach: Romantyzm i czyn morski, Polityka, nr 25, 1980

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dyskontowałem +(e)m dyskontował	dyskontowałam +(e)m dyskontowała	dyskontowałom +(e)m dyskontowało	dyskontowaliśmy +(e)śmy dyskontowali	dyskontowałyśmy +(e)śmy dyskontowały
2 os.	dyskontowałeś +(e)ś dyskontował	dyskontowałaś +(e)ś dyskontowała	dyskontowałoś +(e)ś dyskontowało	dyskontowaliście +(e)ście dyskontowali	dyskontowałyście +(e)ście dyskontowały
3 os.	dyskontował	dyskontowała	dyskontowało	dyskontowali	dyskontowały

bezosobnik: dyskontowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dyskontował będę dyskontować	będę dyskontowała będę dyskontować	będę dyskontowało będę dyskontować	będziemy dyskontowali będziemy dyskontować	będziemy dyskontowały będziemy dyskontować
2 os.	będziesz dyskontował będziesz dyskontować	będziesz dyskontowała będziesz dyskontować	będziesz dyskontowało będziesz dyskontować	będziecie dyskontowali będziecie dyskontować	będziecie dyskontowały będziecie dyskontować
3 os.	będzie dyskontował będzie dyskontować	będzie dyskontowała będzie dyskontować	będzie dyskontowało będzie dyskontować	będą dyskontowali będą dyskontować	będą dyskontowały będą dyskontować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dyskontujmy
2 os.	dyskontuj	dyskontujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dyskontowałbym bym dyskontował	dyskontowałabym bym dyskontowała	dyskontowałobym bym dyskontowało	dyskontowalibyśmy byśmy dyskontowali	dyskontowałybyśmy byśmy dyskontowały
2 os.	dyskontowałbyś byś dyskontował	dyskontowałabyś byś dyskontowała	dyskontowałobyś byś dyskontowało	dyskontowalibyście byście dyskontowali	dyskontowałybyście byście dyskontowały
3 os.	dyskontowałby by dyskontował	dyskontowałaby by dyskontowała	dyskontowałoby by dyskontowało	dyskontowaliby by dyskontowali	dyskontowałyby by dyskontowały

bezosobnik: dyskontowano by

bezokolicznik: dyskontować

imiesłów przysłówkowy współczesny: dyskontując

gerundium: dyskontowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dyskontujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: dyskontowany

odpowiednik aspektowy: zdyskontować

+

dyskontować

+

CO