błyskotliwość - Wielki słownik języka polskiego PAN

cecha kogoś, kto wyróżnia się inteligencją i umiejętnością szybkiego kojarzenia faktów, przez co jego działania uznawane są za efektowne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

synonimy:

bystrość

nieprzeciętna, niespotykana, wyrafinowana błyskotliwość
błyskotliwość skojarzeń, umysłu, wypowiedzi
błyskotliwość i elokwencja, błyskotliwość i inteligencja; wiedza i błyskotliwość
cenić błyskotliwość
wykazać się błyskotliwością

	Ta trójka prowadzi dialogi, które raz uwodzą błyskotliwością skojarzeń i napędzają akcję, kiedy indziej irytują skeczowymi konceptami. źródło: NKJP: Marek Mikos: Premiera w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, Gazeta Wyborcza, 1994-01-18
	Używał niemodnego dziś, mocnego i eleganckiego języka, na jego tekstach można się było uczyć zwięzłości, błyskotliwości i świetnych puent [...]. źródło: NKJP: Zmarł „Ibis” Wróblewski, Dziennik Polski, 2002-03-21
	Poseł sprawozdawca z właściwą sobie kompetencją, jak również z błyskotliwością powiedział o wszystkich ustaleniach związanych z uchwaleniem budżetu. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 19.02.1997
	Jeden z ciekawszych salonów literackich w Krakowie prowadziła ekscentryczna Zofia Wojnarowska. Jej błyskotliwość i inteligencja musiały być wyjątkowe, skoro przyciągała elity umysłowe miasta [...]. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

Inne uwagi

Zwykle lp

Zob. błyskotliwy