górnolotnie

  • przedstawiając coś z nadmierną powagą i za pomocą słów wskazujących, że jest to coś bardzo niezwykłego, istotnego lub wartościowego
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

    • brzmieć, mówić górnolotnie
  • Jury dostrzegło w niej nie tylko piękną kobietę, ale także bardzo zdolną aktorkę. Kogoś, kogo górnolotnie nazywa się „nadzieją kina” lub „wschodzącą gwiazdą”.

    źródło: NKJP: Magiczna kobiecość Hilary Swank, Cosmopolitan, 2000

    [...] nie umiał patrzeć uwodzicielsko. Nie umiał też przemawiać górnolotnie i z emfazą, w stylu bohaterów telenowel.

    źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007

    Stosunek do zwierząt określa przecież nasze człowieczeństwo. Brzmi to może górnolotnie, ale tak właśnie jest.

    źródło: NKJP: Anny psom dały dom, Dziennik Łódzki, 2003-12-08

  • część mowy: przysłówek

CHRONOLOGIZACJA:
1822, Gazeta Literacka, nr 4, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 16.10.2020